II. Abdülhamit son derece kuruntu ve kuşkucu bir adamdı. Bir düzineden fazla otomobili vardı ama suikasta uğrama korkusuyla hiçbirine binmiyordu. Beyazıt Meydanı düz bir alandı ama insanlar oraya toplanmasın diye sekilerle engebeli hale getirdi. Futbol oynanmasını yasakladı.Öyle ya; ya topun içine bomba koyup saraya fırlatırlarsa? Telefonu yalnızca Yıldız Sarayı'na bağlamıştı. Halkın yararlanması umurunda değildi. Yeter ki. padişah aleyhine fitne geliştirilmesin. Elektrik kullanımı bütün dünyada yaygınlaşmıştı ama bir türlü İstanbul'a giremiyordu. Bu yüzden elektrikle işleyen tramvaylar da hayatımıza girememişti. Biz de atlı tramvayı icat etmiştik.
Yollar yokuşlu, sokaklar dik idi. Atların insan dolu tramvayları çekmesi çok zor oluyordu. Tramvay atlarının ahırı da Kurtuluş'taydı.Ahırın bekçisi de Dingo isimli bir Rum'du. Dingo içkiyi sever; sık sık ahırı terk edip meyhaneye giderdi.
Mesaisi biten yorgun atlar dinlensin diye ahıra getirildiğinde Dingo'nun bundan haberi bile olmazdı. Mesaiye çıkan tramvay sürücüleri ahıra gelir;atların yorgun olup olmadığını bilemeden o yorgun atları -bilmeden- yeniden tramvaya bağlar, zavallı hayvanlar daha teri soğumadan yokuşları tırmanmaya çıkarlar, dolayısıyla bu karmaşanın cezasını da atlar çekerdi
Bu yüzden işlerin düzensiz yürüdüğü, düzenin yerini kargaşanın aldığı yerlere, 'Dingo'nun Ahırı' benzetmesi yapılır.
SEBEP, İÇKİ DÜŞKÜNÜ BİR ADAMIN ÜÇ KURUŞLUK KEYFİ İÇİN ASIL GÖREVİNİ UNUTUP, KENDİ KEYFİ İÇİN SORUMLU OLDUĞU MEKANI KARGAŞAYA SÜRÜKLEMESİ.
• BUGÜN BÖYLE YERLER VAR MI DİYE MERAK EDİYORSANIZ, BİR GÜN HERHANGİ BİR DEVLET DAİRESİNİ ZİYARET EDİNİZ.
