Mustafa Kemal, Samsun, Amasya, Erzurum ve Sivas’tan Ankara’ya dönmüştü. Evet, çok başarılı işler yapmış, Erzurum’da üniformalarını çıkarıp, bütün unvan ve nişanlarını padişaha iade etmiş, etrafında kendisine sadık, vatansever arkadaşları toplanmış, vatanın kurtarılması için ant içmişlerdi ama halk öyle zannedildiği gibi peşine takılıp cepheye koşacak bir topluluk değildi.
Mesela Sivas Kongresine Sivaslılar katılmamıştı. Delege olmadığı halde, kendi inisiyatifi ile katılan Rasim Bey hariç. Yetmiyormuş gibi,Saraya her gün Mustafa Kemal’i gammazlayan telgraflar gidiyor, İngiliz ajanlar, şeyhleri müritleriyle beraber satın alıyor, vatan hainlerine para dağıtıyordu..
Zor günlerdi. Yunan İzmir’e çıkmış, bütün Ege’ye kuşatmıştı. Ordu denilen bir şey kalmamış, zar zor bir araya getirilen toplama 355 kişinin ancak 200’üne tüfek verilebilmişti. Bir “Direniş Gücü” oluşturulmalıydı. Albay Bekir Sami Bey Akhisar’a geldi. Yüzüne bakan olmadı. Kaymakam, Belediye Başkanı halk vs. Hatta yiyecek bile vermediler.
Halk ümitsizdi. Resmen dediler ki, “Siz buraya gelmişsiniz. Topal eşekle kervana karışmak istiyorsunuz. Karşısına çıkacağınız kuvveti biliyor musunuz? Topla, tüfekle gelen, İzmir’i zaptedip, Aydın’a, Manisa’ya, Ödemiş’e, Salihli’ye ilerleyen koca bir orduya karşı, elinizde kıçı kırık bir silah bile yok. Biz bu durumda bir şey yapamayız. Size bir şey de vermeyiz. Nereden geldiyseniz oraya gidip. Yunan gelirse biz teslim olacağız. Ölmek istemiyoruz”
Düşman yetmiyormuş gibi dağlarda ne idüğü belirsiz çeteler, efe kılığına girmiş eşkıyalar vardı. Ama bir Efe daha vardı: YÖRÜK ALİ. Ve bir de lider vardı: MUSTAFA KEMAL.yukarıdaki sözleri söyleyen perişan halkın içinden bir kuvvet doğuyordu: KUVVA-YI MİLLİYE.
Yunan, Menderes üzerinde, Malkoç Köprüsünde yerleşmişti. Yörük Ali topladı kızanlarını. 16 Haziran1919’da, saldırdı Yunan’a, söküp attı Malkoç Köprüsünden. Artık Yunan nasıl direneceğini değil, nasıl kaçacağını hesaplıyordu. O hızla Aydın’ı da terk etti. Kurtulmuştu Aydın. Bu Ege’de ilk baş kaldırış, ilk direnişti.
Halk iki şeye ikna olmuştu artık. Düşmanla savaşılabilir ve düşman yenilebilir. Bir yiğit sağlamıştı onu: Yörük Ali. İkincisi artık başlarında bitmiş, tükenmiş bir padişah yok, gerçek bir lider vardı: Mustafa Kemal.
HEP AYNI ŞEYLERİ SÖYLÜYORUM. YİNE SÖYLEYECEĞİM.
- BAZEN BİR KIVILCIM, BİR YANGINA DÖNÜŞÜR.
- YETER Kİ, ARKASINDAN GİDECEĞİ BİR LİDERİ OLSUN.
