Baştan beri savunduğum düşünce şu: bugün yaşananları “iktidardan” soyutlamak, sorumluyu/ suçluyu başka yerlerde aramak, onlarca yıl öncesine dayandıracak algılar oluşturmak bu yurdun yurttaşına haksızlık…
Kocaman, içi dolu dolu olan, ilk yıllarında tüm siyasi partilerden de destek gören süreçten söz ediyorum!
Bu ülkede elektriği olmayan bölgelere beyaz eşya dağıtarak oy toplayan, bu gün “hayın” dediğine geçmişte hayranlıkla sarılan, herkesin bildiği güzelim yerleri “birlikte yürüdük biz bu yollarda” şarkısıyla gidilmez eden, şatafatı bir “iktidar” ayrıcalığı olarak benimsetmeye çalışan, tarımını/ sanayisini/ sağlık sektörünü/ bilimini dışa bağımlı duruma getiren, gençlerin gelecek beklentilerini körelten, öngörüsüz/ beceriksiz bir yönteminden söz ediyorum!
Cumhuriyet’in kuruluş sürecine de dil uzattılar, İkinci Dünya Savaşı yıllarına da dil uzattılar, çevre duyarlılığıyla başlayıp/ baskılarla yönü değiştirilen Gezi olaylarına da dil uzattılar!
Olaya neresinden bakarsanız bakın “tutarsızlık”!
***
Bir yıldan, beş yıldan, on yıldan söz etmiyorum; kocaman yirmi yıldan…
O yıllarda doğanlar şimdi ikinci kez oy kullanacak; şaka değil!
Z kuşağı adı verilen gençliğin gördüğü/ duyduğu/ bildiği bir başka “iktidarı” bir yana bırakın, “hükümet” bile olmadı yaşamlarında…
Yaşamlarında hep bir “kibir”, hep bir “benim olsun hırsı”, hep bir “patron” dostluğu, hep bir “emekçi” karşıtlığı, hep bir “değerler” yıkıcı, hep bir “doğa/ çevre” katledici vardı!
Örneğin, Z kuşağı insana yatırım yapıldığına hiç tanık olmadı, emekçinin sevineceği adımların atıldığını görmedi, tarım çalışanlarının yüzünü sevindirecek çalışmalar yaşamadı, gerek kendi gerekse bir üst kuşağın önündeki dikenli/ cam kırıklı yollarının temizlendiğini görmedi!
Bunun “nedenlerini” başka yerlerde aramak akıl dışı…
***
Zaman zaman şunu soruyorum: “iktidarların” ödevi nedir, yalnız yakınlarının gelecek ışıklarını yakmak mı, yalnız kendine yakın olanlarını önünü açık tutmak mı, yalnız biat edenlerin var olmasını istemek mi?
Biz, diyorlar! İstesek uyguladığımız ekonomik sistemin tersini de yapardık, diyorlar! Ama yapmadık, diyorlar! Dar gelirliler zorda olsa da üretici firmalar/ dışsatımcılar kazanıyor, diyorlar!
Bu söze söylenecek “çok” söz olmalı; öyle üç/ beş değil, yüzlerce/ binlerce söz…
Bir “iktidarın/ yönetimin”, dar gelirlilerin zor da olmasını bu denli görmezden gelmesi, ülkeyi beton yığınına görüştürenleri kucaklaması/ varlıklarını sürdürebilmeleri için ülkenin büyük çoğunluğunu gözden uzak tutması…
Yirmi yıllık sürecin “ne” anlama gelmesi gerektiği anlaşılır gibi…
***
Çevrenizde bulunan dar gelirliye, emekliye yaklaşan Kurban Bayramı için ne düşündüklerini bir kez sorun…
Önce duracaklardır, sonra uzun ağaçların dallarının arasından gördükleri bir güvercinin kanat çırpınışının verdiği hazla/ dudaklarını bükerek/ başlarını ellerine dayayarak, yaşamı derinliğine düşündüklerini göreceksiniz!
Atatürk Parkı’nda, sürekli emeklilerin geldiği altı/ yedi bankın bir arada olduğu çam ağacı altına uğruyorum arada bir…
Adana’nın farklı bölgelerinden aynı yüzler, hepsi birbirini biliyor! Kendi aralarında şakalar/ takılmalar bile oluşmuş!
Emekli aylıklarını konuşuyorlar, yetişemediklerini anlatıyorlar…
Şeker Bayramı öyle/ böyle geçti de; Önümüzde Kurban Bayramı var!
Biri “ne yapacağımı şaşırdım, doğru söylemek gerekirse! Maaşla ikramiyeyi birleştirsem ancak bir koyun ya da keçi alabilirim! Sonra ne yapacağımı bilmiyorum! Kesmemek de bir seçenek” dedi.
Bir başkası “geçen yıl bile bundan daha iyiydim! Çocuklar, gelip gidenler olmasa kesmeyeceğim” dedi.
Bir başkası da “o gün gelene dek düşünmek istemiyorum! Düşündükçe uykum kaçıyor! Sevinçlerim yok oluyor! Bu duruma düşürenler çeksin; başka ne diyeyim” diyor…
Gerçekten emekliyi, dar gelirliyi bu durma kim getirdi? Cumhuriyet’in kuruluş yıllarında alınan kararlar mı, çok partili sistem öncesi yaşananlar mı, gezi olayları mı?
Yapmayın; “iktidar”, dar gelirlinin bunları yaşamasını yeğlediğinden söz ediyor!
***
Bugün hangi taşı kaldırırsanız kaldırın, hangi olayı didiklerseniz didikleyin “iktidarın” renginden/ şeklinden/ davranışından/ öğretisinden çok şeyler görürsünüz!
Ülkede yaşayan yurttaşların içinde bulunduğu zorluklar da, konukseverlik adı altında geliştirebilen sığınmacı seviciliği de, dar gelirlilerin yaşadığı zorluklar da, sanayicinin/ yüklenicinin kazanması da bu “iktidarın” rengi/ şekli/ davranışı/ öğretisi…
Kullandığı bozuk “dili” topluma bulaştırması, toplumda anlaşmazlıkların artırmaya çalışması, yurttaşın geleceksizleşmesinin bile nedeni bu “iktidar”!
Şu an sesini duyduğunuz zammın “sorumlusu kim” diye sormayın!