Emeğinizin karşılığı olarak aldığınız aylığı cebinize koyarak pazara çıkıyorsunuz…
Önceden listeleyerek belirlediğiniz “gereksinmelerin” dışına çıkmamaya, son anda gördüğünüz bir “gereksinmeden” uzak durmaya, çocuğunuzun gözleri takılıp/ boynunun dört-döndüğü şekerlemenin yanından geçerken kollarından çekerek uzaklaştırmaya çalışıyorsunuz…
Dahası… Pazar yerleri eskisi gibi değil! Daha çok sağından/ solundan kırpmak zorundasınız! İki ay önce kiloyla aldığınız ne varsa/ hepsinden alırken, kiloyu üçe/ dörde bölmek, “tanelere” dönüştürmek/ tadımlaştırmak zorundasınız!
Aldığınız bir aylık; ya asgari ücret, ya da emekli maaşı…
Her ikisi de, “devletin kurumu” Tüik’in verilerine göre “açlık sınırı” altında…
Sözüm on; adına “ne” denirse/ densin, ülke nüfusunun büyük çoğunluğu dar gelirli/ emekçi olunca, bir o denli bu yurdun insanı “aç”; aynı düşüncede olmayan yok kanımca!
***
Hepimizin yaşamını sürdürdüğü, “ne/ neler” yapılmışsa “onu” yaşadığı bir yer var!
Hemen öyle göbek ucunu kaşımaya gerek yok; “ne yapılmışsa/ ne emek verilmişse/ yapılması gereken nenler savsaklanmışsa” tüm bunların/ toplanmış “bedeli” yaşanır!
Siz biryandan ülkenin yurttaşının “yaşamını” göz ardı eder/ dünyaya kıyak olsun diye “sığınmacılara” boyunuzu aşan biçimde “el” uzattığınızı sanırsanız; bir gün gelir, kendi yurttaşınızın “acılarına” tanık olursunuz!
“Tanık olduklarınız” sizi silkelenmeye yöneltmemişse eğer, bu yurdun insanının “güveni” yitirirsiniz!
Ne denli sanal/ ne denli gözle görülmeyen/ ne denli halkın bölüşümüne sunulmayan “koca” rakamlar saysanız da/ rakamların “gönenç” kaynağı olduğunu avazınız çıktığınca bağırsanız da; yurttaşın markette/ pazarda/ sokakta elini yakan “geçim zorluklarının” karşılığını veremezseniz!
***
Adana dışında yaşayan, yıllar önce “Adana’nın taşı/ toprağı altın” olduğu dönemde burada yaşayan bazı dostlardan aralıklarla gelen sorular oluyor…
Örneğin bir tanesi, “Adana’yı nasıl böyle yaptılar” sorusu…
Bir diğeri “basında yer alan oda başkanlarının söyledikleri, anlatılanları yalanlar biçimde; hangisi doğru” sorusu…
En çok da “Adana’yı bu duruma getirmeyi nasıl başardılar” sorusu…
Adana’da “yetkilendirilen” gerek yerel yönetimler, gerekse “çok sesli” sivil toplum kuruluşları/ odalar; yurttaşın yaşadıkları zorluklardan daha çok, bulundukları koltukları korumak uğruna “doğruları” söylemiyor/ gereklilikleri yerine getirmiyor/ rakamlarla oyalamayı yeğliyor!
Açıklaması bu!
***
Yerel yönetimler, dar gelirli yurttaş için o denli önemli olmayan/ asıl son model araçları olanların istemleri doğrultusunda genişletilen/ çelik asfaltlanan yolları açmakla görevlendirildiklerini sanırlar!
Yine odalar/ dernekler, önlerine koyulan/ yaşananla ilişkilendirilmesi olanaksız sonuçların “sözde” rakamları dillerine pelesenk edip yinelerler!
Adana Sanayi Odası Yönetim Kurulu Başkanı Zeki Kıvanç açıklamış, şöyle diyor:
“Yeni açıklanan 2021 yılı verilerine göre Ocak-Haziran döneminde Adana ilimiz dörtmilyon ikiyizaltmışdokuzbin liralık yatırım tutarı ile sekizinci sırada yer aldı. Mayıs’ta 3.9 olan ülke payımız, Haziran ayında 4.1 oldu!”
Başkan Kıvanç, ayrıca kağıttan tekstile, gıdadan metal sektörüne dek bir çok sektörde yatırımların olduğunu belirtiyor! Ek olarak da, Ocak-Haziran döneminin verilerine göre “imalat sanayi” yatırımlarında, bir önceki yıla göre beş basamak yükseldiğine vurgu yapıyor!
Halk arasında bu olgu şöyle değerlendirilir:
“Demek ki artık sıkıntılı gidişi yırttık, bundan sonrası için önümüz açık!”
***
Öyle mi?
“İktidar”, ekonomideki “büyümeyi” yurttaşın yaşamıyla içselleştirmeyince, üstelik salon toplantılarından bir araya getirdiklerinin alkışlamasını sağlayınca; yerel yönetimlerin, Odaların, derneklerin ilgisini çekiyor/ imrendiriliyor olmalı ki…
Daha geçtiğimiz hafta devletin kurumu Tüik’in açıkladığı “işsizlik” verilerinin ardından, Adana Oda Başkanı’nın yaptığı açıklamalar birbirini tamamlar ölçüde…
Sonucunda her ikisinde de rakamlar öne sürülüyor!
Geçtiğimiz ay, geçtiğimiz yılın bu ayı örnek alınarak karşılaştırmalar yapılıyor!
Geçtiğimiz ay İşkur’a yapılan başvurularda düşüş yaşanmış, öyleyse “işsizlik” azalmış!
Ya da Adana’da Ocak-Haziran döneminde “imalat sanayi” yatırımları bir önceki yıla göre beş basamak yükselmiş, “büyüyoruz”!
Bu gelişmelerden yalnız “verileri” oluşturanların bilgisi var; sokağın, marketin, pazarın, dar gelirlinin, iş arayanın, üniversite bitirmiş gencin, ev hanımının, emeklinin, asgari ücretlinin, geçim kaygısı yaşayanın, sözüm ona yurttaşın haberi yok!
İnsanların “inanması” için bir şeyler söylüyorsunuz, “söylediklerinizle” yaşananları daha da anlamsızlaştırıyor/ daha da içinden çıkılmaz duruma getiriyorsunuz!
İnsanlar bunalım içinde, yoklukla yaşamlarını sürdürürken; üç-beş kişi için saraylarla, sanal büyümelerle, yaşama ne denli uyduğu belirsiz rakamlarla oyalamanın ne anlamı, ne de yapılanın duyarlılıkta yeri vardır!
İnsanları “yormakla” kalmıyor; yaşamı içinden çıkılmaz duruma sürüklüyorsunuz!
