Ülke çok büyük özgürlük savaşlarına girmiş.

Yokluk, elde avuçta olmayan silahlar ve karşında uluslararası güçler.

En yakını ve duygulusunu hatırlayın, hatta hala onu kutlarız değilmi?

Çanakkale Destanı,

o günkü, Düşmanlarımızın torunları bile hala, Çanakkale'yi ziyaret ederek kendi dedelerini ve onları yenen Dedelerimize saygıyla duruşlarını herkes bilir.

Kıçımdan konuşmuyorum, her yıl 18 Mart günü Anzak torunları orada olur.

neydi o savaşın bu kadar hala Dünya tarafından hatırlanması?

tam 250.000 vatan evladını kaybettik, mermisi biten askere verilen emir neydi?

Size ölmeyi emrediyorum, ve bu emirle kurşunu biten mehmetçik, süngüyle Düşmanın üstüne gittiğinde, o Düşman ne yapacağını şaşırmıştı.

Seyit onbaşıyı hatırlayan kaç insan var şimdi?

250 kiloluk top mermisini sırtlayıp Düşmanın mevzilerinin vurulmasını sağlayan vatan evladı.

O mermi, o gün bize, ülkemizin hala bize yaşam alanı sunmasını sağlamıştı.

*          *           *

oydu işte, ülke bütünlüğü, oydu işte vatan sattı denen şey.

Çıkar yok, ülke var, mal, mülk derdi yok, vatan var,bundan dolayı canını hiçe sayan insanlar var.

peki,

Şimdi ne oluyor diye düşünen varmı?

tam 30 sene evvele dönün, karşınıza sizinde ülkedaşınız diye bir örgüt çıktı, size silah atmaya başladı.

o yıl, bu gün 40 bin vatan evladı şehit olmuş.

Bu günlerde sesiz sedası gidiyor vatan evlatları, her gün üç beş tanesi, hani üç, beş mehmet öldü diye, meclisi toplanmayan ülkede.

Sanırım çok kanıksandı bu ölümler!...

Düne kadar, yani bu hükümet gelene kadar, bir tane mehmet ölse, vatandaş sokağa çıkar haykırırdı, bu şehitleri.

Şimdi beşer, beşer geliyor kimseden tın yok.

öyle ya,

tek derdimiz, şimdi rezza sarraf,

gece yarıları kanunlar çıkıyor, birileri korunsun diye, mahkemeler gizlilik kararları veriyor, kimse görmesin işitmesin diye!...

küçük çocuklara tecavüz ediliyor ve bazıları tecavüz edenleri kolluyor, nerede ise tecavüz edilen haksız olacak.

hatırlayın, İşid'in saldırdığı bir kentte, tecavüze uğrayan kız recm ediliyor, ona tecavüz eden serbest bırakılıyor.

Ülke içinde bunların hepsi kendi çıkarları için çıkan kanunlar ve hareketle, ama sanırım ülke çok büyük bir açık cezaevine döndü.

Dışarıda hiç itibarı olmayan bir ülke durumuna geldik, yabancı ülkelerde yaşayan vatandaşlarımızın, malına, mülküne saldırılıyor, ölümlere varan saldırılar oluyor artık.

Kendi içimizde birbirimizi sevmiyoruz ki, yabancı bizi sevsin!...

kaybettik sanırım halkım, kaybettik sanırım, o ülke bütünlüğünü, kaybettik o Çanakkale ruhunu.

kaybettik sanırım, Seyit onbaşıları kaybettik, o mermileri artık hiç bir savaşta o topa koyacak adam bulamayacağız korkum.

Çanakkale'de yıkamayan haçlı zihniyeti, bizi böyle yıktı sanırım, birilerin koltuk hırsına kurban gitti, bu güzel ülkem.

Önce bizi birbirimize düşürdüler, sonra tamamızı birbirimize kem bakmaya sağladılar, bunuda içimizden birilerine yaptırdılar.

sıkışıp kaldık ülke sınırlarına, sanırım bizler kürek mahkumu olmaya başladık.

Hani çanakkale'de verilen emir vardı ya, size ölmeyi emrediyorum denen emir, şimdi kime öyle bir emir verebilirsiniz, Evlilik programı izleyen nesilemi, yoksa kendine emanet edilen çocuğa tecavüz eden sapığamı, yada o tecavüzcüyü koruyan Bakan'amı?

İşte bu bizi yıkar dedim başta, yani bizi, biz yapan değerleri kaybettik!...

En acılısıda, kazandım diyenler kaybetti.