Sivil Topluma Örgütlerine kendi bakış açımdan ve bir kadın gözü ile baktığım zaman neler hissediyorum,
Biraz eleştirel bakmak istiyorum, canımız yansa bile,
Şöyle düşünmekteyim, Adana’ da nasıl ise Türkiye’de de ince ayrım farklılıkları dışında aynı diye düşünmekteyim.
Elbette sivil toplum örgütlerinin hareket alanının, ekonomi-bölgesel farklılık-şehrin nüfusu-kültürel durumu-mevsimsel farklılık gibi özelliklerini düşünmeden edemiyorum, yani her yöreye-bölgeye göre farklılık gösterdiğini biliyorum, nasıl mı? Katıldığım genel toplantılardan bilmekteyim.
Özellikle kadın örgütlerinin bakış açıları ve eylemlerdeki yaratıcı fikirlerini takdir etmek gerek, belki de bu çaresizliklerin getirdiği bir yaratıcılıktır.
Ancak, tüm becerilerinin yanında yine de eksik kalan bir şeyleri her zaman hissetmekteyim.
.Merkeze yakın olanlar ve büyük şehirlerde yaşayanlar, diğer illere biraz üstten baktıklarını söylemek istiyorum.
.Kadınların, sivil toplum örgütlerine yaklaşımlarında temkinli olmaları.
.Çevresel – ailesel baskıların bu anlamda etkili olması.
.Elbette ataerkil yapının getirdiği tüm izleri bu bağlamda sayabiliriz.
.Takım – ekip çalışmasını yeni öğreniyor olmamız,
.Örgüt başkanlarının yıllarca aynı kişilerden oluşması, yönetimlerin kısır döngü içinde kalmasına neden oluyor. Bu da genişlemeyi ve gençleşmeyi engellemekte.
.Merkezi idareye yakın olanların bilgilere daha çabuk ulaşır olması, bilgi aktarımında kıskanç davranılır olunması.
.Bu durum gizli bir yarışı da beraberinde getiriyor, bu da farkına varmadan birbirimizi yaraladığımız gerçeğini görmemizi engellemekte.
.Örgütler arası iletişimsizlik, koordinasyon eksikliği kimin nerede ne yaptığını bilememek çalışmalardan haberdar olunmamasına neden olmakta.
.Kamu kuruluşları ile yerel yönetim ilişkilerindeki zayıflık, sanıyorum bunun nedeni de taraf olmak-olmamak ilkesi ile ilgili.
.Yasal boyutuna bakarsak sivil toplum örgütlerinin hiçbir siyasal yapı ile ne dikey nede yatay olarak ilişki kuramaması gibi bir durumun olması.
.Bu durumun ne derece gerçekçi olduğu tartışılır.
.Sivil toplum örgütleri yeterince sivil midir? Buda tartışma konusudur.
.Son 10 yıl da sivil toplum örgütlerinin altı oyulmaya başlanmış olup, gizli bir el sizden-bizden demeye başlamış olması da önemli bir konu olarak durmakta.
.Sivil toplum örgütlerinin görsel ve yazılı basın ile olan ilişkisi ise ancak farklı bir eylemsel hareketlilik varsa haber olmakta, yoksa sivil toplum basın tarafından da görmezlikten gelinmekte.
.Kentin çıkarlarının savunulmasında da örgütlerle işbirliği yapılmaması.
.Üniversite bulunan kentlerde sivil toplum işbirliği eksikliğinin giderilememesi,
.Bu durum da kentin dinamiklerini harekete geçirmekte zayıf kalınmasına neden olduğu gibi gücün doğru kullanılmadığı izlenimine neden olmakta veya örgütlerin her iyi eyleme-olaya tek olarak sahiplenme duygularını yenememiş olmaları. Ben değil biz demeyi becermememizde başka bir etken olarak karşımızda duruyor olması.
.Eleştiride acımasız davranmak ancak takdirde dilin ucuyla ifade etmek gibi bir alışkanlık geliştirmiş olmaları.
.Siyasi partilerin, sivil toplum örgütleri ile ilişkilerinin yeterince iyi olmadığı (göreceli olarak sendikalar-odalar hariç).
.Tüm bunlara rağmen el yordamı/deneme yanılma yöntemlerinin tümü ile yapılan her bir taş koymanın ayrı ayrı bir kıymeti olduğunun da bilinmesi gerek.
.Bugüne kadar gelmiş geçmiş tüm kadın aktivistleri saygı ile anıyorum.
.Tüm olanaksızlıklara-olumsuzluklara karşın kadınlar sosyal sorumluluk alanlarında inatla hem kendilerini hem de toplumda farkındalık yaratmaya devam edeceklerine inancımı yinelemek yanlış olmayacaktır.
