Yine hırçın, yine azgın, yine öfkeliydi Karadeniz. Bulutlar ağlamaklı, bulutlar simsiyahtı. Şimşekler sanki içindeki öfkesini haykırıyordu. Ağaçlar tüm gücüyle direnmeye çalışıyordu fırtınaya. Ve yağmur başladı.
Koca Reis, hazırdı. “Gitmeliyim,” dedi Fatma’sına.Fatma gözlerine baktı Koca Reis’in yalvarırcasına. “Gitmesen olmaz mı; gitme,” dercesine. Bakışlarını kaçırdı Koca Reis. Başını öne eğdi Fatma,gitti hazırladı eşinin yolluğunu. “Gitme,” diyemedi;diyemezdi.
Çocukları, ağlamaklı, baktı koca reisin gözlerine.“Gitme baba,” der gibiydiler.Koca Reis onlardan da kaçırdı gözlerini. Bir baksa gidemezdi. Ama gitmeliydi.Dava ekmek davasıydı. Sadece, “Hakkınızı helal edin,” diyebildi. Ve gitti.
Koştu Fatma pencereye, araladı perdeyi ve sevgili eşi gözden kayboluncaya kadar baktı arkasından.
Gece çok uzundu; gece çok zor geçti. Sabahın ilk ışıkları pencereye vururken, çocuklar henüz uyurken, koştu Fatma iskeleye. Fırtına dinmişti. Bir”Ohh” çekti Fatma ve başladı beklemeye.
Tüm mahalleli oradaydı. Herkesin beklediği bir Koca Reisi vardı çünkü. Karadeniz’in karanlık sularında ışıklar görünmeye başladı yavaş yavaş.
İlk gelen Cemal’in takası idi. Sonra, Beyaz Yelken geldi iskeleye. Ardından Karadeniz4 de geldi. Telaşlanmaya başladı Fatma Bacı, sonra telaşı korkuya dönüştü; sonra da paniğe.Ama ne gelen vardı, ne uzata ışık. Sordu önüne gelen herkese; Koca Reisi gören yoktu.
Yıkıldı olduğu yere. Baktı Karadeniz’e, sanki görecekmiş gibi. Aklına bir yıl önce gidip de gelemeyen babası geldi,açtı ellerini havaya.yalvardıTanrıya, ama Koca Reis dönmedi son seferinden.
SONRA BİRAZ İSYAN, BİRAZ TEVEKKÜLLE BAŞ EĞME, BİRAZ ÇARESİZLİK.
DEDİ Kİ FATMA BACI;
Karadeniz, Karadeniz,
Her şeyimi alan deniz,
Ne verdinde neyi aldın,
Gençliğimi çalan deniz?
Karadeniz, Karadeniz,
Her şeyimi alan deniz,
Çocuklarım yetim kaldı.
Yalvarırım bul gel deniz.
Karadeniz, Karadeniz,
Her şeyimi alan deniz,
Beni de al git koynuna.
Yada bırak onu deniz.
Karadeniz, azgın suyun,
Sevin Karadeniz sevin.
Çocuklarım yetim kaldı.
Övün Karadeniz övün.
ÖNCE YALVARDI, FATMA KARADENİZ’E. SONRA DA…
• KINADI, KAHRETTİ…AĞIT YAKTI…
• DAYANACAK GÜCÜ KALMAMIŞTI. DAYANILACAK ACI DEĞİLDİ Kİ…
