KEÇİNİN AHFEŞ’İ
Dün Ahfeş’in keçisini anlatmıştım. Hani hiçbir anlamadığı, bilmediği halde her şeye başını sallayan, onaylayan keçi. Bir tutam ot uğruna her şeyi kabullenen, her şeye tahammül eden insanımsıların simgesi.
Bir de onun tersi var… Hiçbir şey bilmediği halde her şeyi bilir görünmek isteyen, her şeyi bildiği iddiasında olanlar. İşte hikayesi:
Yeni evli bir çift… Gelin hanım yemek pişirmesini hiç bilmiyor. Damat çare olarak, eşine yardımcı olması için komşu teyzeye gitmiş.
-“Teyzecim, eşim henüz yemek yapmasını bilmiyor. Ona dolma yapmasını öğretsen makbule geçecek,” diye ricada bulunmuş. Teyze de,
-“Buyursun gelsin, elimden geleni yaparım,” demiş.
Gelin Hanım gelmiş; teyze de dolma tarifini yapmaya başlamış.
-“Kızım kabağı şöyle oyacaksın,” der demez, gelin,
-“Onu biliyorum,” demiş. Teyze,
-“Kızım pirinci şöyle ıslatacaksın,” demiş, gelin;
-“Onu da biliyorum,” demiş. Teyze bu sefer de,
-“Kıymayla pirinci şöyle karacaksın,” demiş. Gelin;
-“Onu da biliyorum,” demiş.
Kısacası, teyze her anlattığına biliyorum diyen geline,
-“Bunları güzelce dizdikten sonra, üstüne de bir tezek koyup tencereyi ocağa koyacaksın. Bunu da biliyor musun,” diye sorunca, gelin;
- “Onu da biliyorum,” demiş.
Damat, akşam eve geldiğinde, önüne konulanı görür görmez, teyzeye koşmuş.
-“Teyze bu yaptığın ayıp değil mi, hiç mi insaf etmedin,” diye sitem edince,
-“Evladım, ne söylesem, onu biliyorum diyordu, ben de ‘tezeği de biliyor musun’ diye sordum onu da bildiğini söyledi.Sen bu her b..ku bilen kadına tahammül ettiğin sürece aynı yemeği daha çok yersin,” cevabını vermiş.
Bu da keçinin Ahfeş’i. Her şeyi bildiğini sanır,iddia eder, inat eder. Bilgisinin sınırı yoktur. Bilmediğini bilmenin meziyet olduğunu asla öğrenemeyen biridir, keçinin Ahfeş’i. Her şeyi bildiğini sanır, asla anlamaya ve öğrenmeye yanaşmaz. Boşboğazdır. Çenesini tutamaz konuşur da, konuşur. Aslında, iflah olmaz bir ahmaktır.
Hep çam devirir; devirdiği çamın altında kalır. Ama bütün çamları başkasının devirdiğini söyler. Suç vardır, hata vardır ama hiç birinin faili kendisi değildir. Suçlu hep başkasıdır.
BAZEN, BİR ÜLKEYE BİR AHFEŞ YETER
