Bir insan başbakan olduktan, yani bir faninin gelebileceği en büyük makamlardan birine geldikten sonra, başka ne isteyebilir, neler yapabilir acaba? Ve bir aykırı soru: Bir Başbakan kendi vatanını, savaştığı ülkeye satmayı düşünebilir mi?
İkinci Dünya Savaşı başladıktan üç yıl sonra, Avrupa’nın büyük bölümü Alman işgali altındaydı. Naziler, işbirlikçi, hain bulmakta hiç sıkıntı çekmiyorlardı.
Bunların önde gelenlerinden biri, Norveçli Vidkun Quisling idi. Quisling, Norveç Harp Okulunu birincilikle bitirmiş, kurmay subay olmak için girdiği Harp Akademisinden de yine birincilikle mezun olmuştu. 1918’de askeri ateşe olarak Rusya’ya, sonra Finlandiya’ya, daha sonra da Milletler Cemiyeti’nin insani yardım işleri için tekrar Rusya’ya gönderildi.
Quisling hiçbir zaman, saygın bir insan olamadı. Ama bir şeyi başarmıştı: Zengin olmak. Yaptığı ticaret, Rusya’dan tarihi eserleri çok ucuza alıp, akıl almaz fiyatlara satmaktı.
Parayı bulunca da politikaya girdi. Nazilere özeniyordu. Hitler’le buluştu ve kendisine sempatisini ifade etti ve ekledi, Norveç’te bir Nazi partisi kurmak istiyordu.
Kurdular da: Faşist Ulusal Birlik Partisi. Partinin başına geçmesi çok kolay oldu. Bir gün Oslo Radyosu’nu bastılar ve Quisling kendini başbakan ilan etti. Sözlerini, Almanya ne istiyorsa harfiyen yerine getireceğini söyleyerek bitirdi. Sonra da her zaman sözünü tuttuğunu gösterecek eylemlerde bulundu.
Mesela, ülkesinde yaşayan binlerce Yahudi’yi, yaksın diye, kendi elleriyle Hitler’e teslim etti. Kendi halkına da akıl almaz bir faşizm uygulamaya başladı. Kibri ve acımasızlığıyla on binlerce insanın hayatını kararttı. Şişmiş egosu ve kibri, cehaletini idrak etmesini engelliyordu. Asla dürüst bir politikacı olamadı ama adı “savaşın en büyük hainine” çıktı.
Sonunda Nazi rejimi çöktü. Vatanını satan bir başbakanın yapacağı tek şey, önceden hazırladığı yerlerden birine kaçmaktı. Nasıl olsa dünyanın her yerinde dostları (!), malı mülkü vardı. Ama beceriksiz başbakan bunu da beceremedi. Kim bilir belki de dost bildikleri kendini terk etmişti. Teslim oldu. Ya da teslim alındı. Dosyası o kadar kabarıktı ki. İşlediği her suç idamlıktı.
Oslo’da hücreye kapatıldı. Hücresinde küçük bir masa, bir lavabo ve tuvalet kovası için duvarda açılmış bir delik vardı. O kadar şaşaadan sonra zor bir hayat tabi. Ama ne yaparsınız, kader işte.
On hafta boyunca, hücresinde kendisini öldürmesin diye, kontrol altında tutuldu. Onun suçlarına iştirak etmiş 11 arkadaşı da idamla yargılanıyordu. Uzun sürmedi yargılama. Sonuç belliydi.
Quisling, halk nezdinde ve Tanrı katında kendini nasıl görüyordu dersiniz? Belki de aziz falan. Çünkü idam edilmeden önce şöyle konuştu. 'Ben haksız yere mahkum ediliyorum ve masum bir şekilde ölüyorum. Tarih, birkaç sene sonra benden bir aziz olarak bahsedecektir.'
TARİHÇİLER BİR KAÇ SENE BEKLEDİ. BAKTILAR Kİ, KİMSE AZİZ FALAN DEMİYOR;
• ADINI TARİHE “VATANINI SATAN HAİN BAŞBAKAN” DİYE GEÇİRDİLER.
