Yesari Asım Arsoy…Ada şarkıları deyince akla hemen onun adı gelir. Ahmet Rasim’in yeğeniydi. Yani sanatçı bir aileden geliyordu. Sanat zinciri kendisinden sonra da devam etti. Arsoy soyadı size bir şey hatırlatıyor mu?
Genç yaşında Suzan Hanımla tanışırlar. Severler birbirlerini. Herkes, bu ilişki evliliğe gider diye düşünmektedir ama bir şeyi hesap edemezler. Suzan Hanım Musevi’dir. Anladınız her halde, aileler karşı çıkar.
Başaramazlar, beceremezler de; ne ayrılmayı, ne birbirlerini unutmayı. İkisi de aynı şeyi düşünür, yeteri kadar sabredip bekleyebilirlerse, kader bir gün onları kavuşturacaktır. Aslında mantığı yoktur böyle bir beklentinin ve böyle bir ümidin. Ama aşk böyle bir şeydi değil midir?
Sonra neden, nasıl bilinmez Yesari Asım birden bire evlenir. Sanırım, “Madem ben mutlu olamıyorum, bari birini mutlu edeyim,” aptallığı. O nasıl şey demeyin tanıdığım böyle aptallar var.
Ama kısa sürer bu evlilik. Sebep Suzan Hanım mı, yoksa baktığı her kadında Suzan’ı gören Yesari Asım’ın girdiği ruh hali midir?
Aradan yıllar, yıllar geçer. İnanmayacaksınız kavuşurlar birbirlerine ve evlenirler. Ne zaman dersiniz? Tam yetmişli yaşların ortalarında. Böyle sevenler, kavuşunca elbet mutlu olurlar. Ama ya kırk yıla yakın çekilen hasret, o hasret sırasında yaşanan sınırsız üzüntü, göz yaşı, iç çekmeler ve özlem? Mutlu oldular elbette ama ya birbirlerinden ayrı geçen kayıp yıllar?
Yesari Asım, o kısa evliliğinde mutlu olamamış ama belki de bir kadını yok yere mutsuz etmiştir. Yazık değil mi o kadına? Ama dedim ya aptallık işte. Suzan Hanım’sa hiç evlenmemiş, belki de içindeki hiç anlamlandıramadığı garip bir ümitle Yesari Asım’ı beklemiştir.
Yesari Asım, 92 yaşında ölür ve arkasında 250 civarında eser bırakır. Hepsi de aşkı, tutkuyu, sevgiyi anlatır.
Suzan Hanım toplar evdeki besteleri ve “Sizde kalması daha doğru olur,” diye Asım Bey’in yeğenine verir. Kim mi yeğeni? Başlangıçta küçük bir ip ucu vermiştim: Türk sinemasının altın çocuğu, Göksel Arsoy.
Şimdi balıktaki soruyu cevaplayalım. Heybeli’de mehtaba çıkmak, aya, yıldızlara, gök yüzüne tırmanmak değildir. Mehtaplı bir gecede, dostlarla, arkadaşlarla sandallara binip, denize açılmak, gecenin, mehtabın, temiz havanın ve sevdiklerimiz beraber olmanın mutluluğunu yaşamaktır. Daha önce, Kalamış’ta mehtaba çıkmıştık. Hadi, imkanı olanlar Yesari Asım Arsoy’la birlikte yaşasınlar o zevki.
Biz Heybeli’de her gece mehtaba çıkardık.
Sandallarımız neşe dolar zevke dalardık.
Saz seslerinin sahile aksettiği demler,
Sandallarımız neşe dolar zevke dalardık.
Saz sesleriyle sahili inletmekten yorulduğunuzda, kadehlerinizi yenileyip, önce meşreb-i rindaneyi, sonra da beni anar mısınız?
Benim mehtaba çıkma imkanım olmadığına göre, kendimi bir meyhanede hayal edeyim:
Fâriğ olmam meşreb-i rindâneden.
Yüz çevirmem nâfile peymâneden.
Bezmedikçe hâlet-i mestâneden,
Çıkmam, Allah etmesin, meyhâneden.
HALET-İ MESTENEDEN BIKMADAN DA MEYHANEDEN ÇIKSAK BİLE.
