Köyün en güzel kızı Esma ile evlendirilmişti. Yol arkadaşlıkları aileleri tarafından belirlenmiş iki insan. Esma istememişti bu evliliği. Adam kördü, çünkü. Yine de, ilk yıllar her şey iyiydi. Ya da, öyle gösterebildiler.
Ama sekiz yıl sonra komşu genç Hüseyin'e kaydı gönlü, Esma’nın. Üstelik henüz altı aylık bir de çocuğu vardı. Aşk bu, insanın gözünü karartır. Hüseyin’le gizli gizli buluşuyorlar, planlar yapıyorlardı. Aşk onları da kör etmişti sanki
Koca görmüyordu ama hissediyordu her şeyi. Anlamıştı, kaçacaklardı. Hem de o gece. Hiç uyumadı adam ama uyumuş gibi yaptı. Esma da uygun zamanı bulunca, aldı bohçasını, koştu Hüseyin’e.
Bir an evvel köyden uzaklaşmaları gerekiyordu. Durmadan yol aldılar. Gece yarısı soluklanmak için bir çeşmenin başında durdular. Bitkinler, açlar, ceplerinde bir kuruş para yoktu. Esma evden çıktığından beri ayakkabıları,( belki de çarıkları) kendisini çok rahatsız ediyordu ama bir an önce köyden mümkün olduğunca uzaklaşabilmek için sıkıntıya katlanmıştı. Çıkardı ayağındakileri bir de baktı ki içinde bir tomar para.. 'Bunca yıldır bende emeği var. Önüme bir tas çorba koymuşluğu var' deyip, biriktirdiği tüm parasını bir gece öncesinden karısının ayakkabısının içine koymuştu. Gurbette ele güne muhtaç olmasın diye...
Terk edilen o koca kimdi biliyor musunuz? AŞIK VEYSEL
Eşi tarafından terk edilmek, çok yakmıştı, Veysel’in canını. O günden sonra sadece sazına verdi kendini. Sazıyla söyleşiyor, sazıyla dertleşiyordu. Kahır sözleri de söylüyordu ara sıra. “Güzelliğin on para etmez, şu bendeki aşk olmasa,” diyordu Her insanın yapamayacağı bir şey yapmıştı ama galiba, yine de sitemkardı Esma’ya. Hele altı aylık yavrusuyla yapayalnız kalmasını. Diyordu ki,
Bir vefasız zalim yare bağlandım,
Tarih üç yüz otuz beşte evlendim.
Sekiz sene bir arada eğlendim,
Zalim, kafir, yetim koydu kuzumu.
Hikaye burada bitmiyor. Hüseyin'le Esma günün birinde perişan vaziyette döndüler köye. Durumları iyi değil. Veysel, torunu Çiğdem Özer’in anlattığına göre, hala, “Esmaların bir ihtiyaçları var mı,” diye sorduruyormuş
BEN YİNE KENDİ SORUMU SORACAĞIM:
- ÖNEMLİ OLAN AŞIK OLABİLMEK Mİ, YOKSA AŞIK KALABİLMEK Mİ?
