Heinrich Karl Bukowski... Amerikalı yazar ve şair.
Eserlerinde genellikle toplum dışı insanları ve depresyonu ve alkolizme yatkın bir hayat tarzını işler. Sebebi belki kendisinin de bu hayatı yaşamasıdır. Hayranlarının bir kısmı bunları kurguladığını, çoğunluğu ise yaşamadan bu tip kurguları yapmasının mümkün olmayacağını iddiasındadır.
Almanya'da doğdu. 2 yaşındayken ailesi Los Angeles'a taşındı. 1929 Krizi sırasında babası işsizdi ve Bukowski'ye şiddet uyguluyordu. Çocukluğunda genelde sessiz ve sakin ama bazen çıldırış noktasına geliyor kendinden hiç beklenmedik kabadayılıklar yapıyordu. İlkokul yıllarından itibaren korkusuz, pervasızbir genç oldu. Bir eserinde ilkokul öğretmenine, 'Sevişelim,' dediğini söyler.

Üniversitede sanat, gazetecilik ve edebiyat dersleri aldı ama üniversiteyi bir yıl sonra terk etti. Yazmaya başladığı günden itibaren yazılarını çeşitli dergilere gönderdi ama hep reddedildi. Ancak, 24 yaşındayken kısa bir hikayesini yayınlatmayı başardı. İki yıl sonra da bir başka kısa hikayesi yayınlandı ama sonuç onu hayal kırıklığına uğrattı. Yazmaktan vazgeçti. Tam on yıl.
Bu dönemde tüm ABD'yi gezdi, kısa vadeli işlerde çalıştı, ucuz pansiyonlarda konakladı. Düzen tanımaz kişiliği vardı ve alkol bağımlısıydı. Babasına olan nefretini onun aksine bir hayat yaşayarak ve bir hiç olmayı seçerek göstermeye çalışıyordu..

Parayı hiç önemsemiyor, barlarda günü birlik bir hayat sürüyordu. Zaman zaman, zengin kadınlarla ilişkiye giriyor ama onlara da kaba davranıyor, gariptir, bu kadınları daha çok etkiliyordu. Onların evlerinde kalıyor ama bir türlü o hayata adapte olamıyordu.
1955'te alkol komasına girdi, ölümün ucundan döndü.İyileşince bir daktilo aldı ve şiir yazmaya başladı.1957'de evlendi, 1959'da boşandı. 1965'te evlenmediği Francis Smith'ten bir kızı oldu.
1969'da bir yayınevinden 100 dolar maaş teklifini alınca, kabul etti. Bu para hiçbir şeydi ama çılgınca yazması için de bir fırsattı. Nitekim bir ay sonra ilk romanını bitirdi. 1976'da , Linda Lee Beighle ile tanıştı. İki yıl sonra da evlendiler.

9 Mart 1994'te 73 yaşındayken omurilikten yayılan lösemi sebebiyle öldü. Ölüm törenini Budist rahipler yönetti. Ama nereden bakılırsa bakılsın, yaşadığı hayat, özgün dili ve tarzı ile Amerikan edebiyatına damgasını vurdu.
HİÇ YORUMSUZ, BAKIN BU AYKIRI DEHA BİZE NELER SÖYLÜYOR…
• Ruhunuzu kaybettiğinizi fark ettiyseniz, hala kaybedecek bir ruhunuz var demektir.
• İnsan geçmişin hasretcisi, geleceğin özlemcisi, yaşadığı anın şikâyetçisidir.
• En büyük acı, başkalarıyla paylaşmaya cesaret edemediğin acıdır.
• Geride bıraktıkların, ileriye gitmeni engelleyecek, unutma ileri gidebilmen için, arkadakileri unutman gerek.
• Ağzından bal damlayan arının bile, kıçında iğne var. Ne güveni?
• Hayat öyle bir şey ki ,sustuğunda konuşmadın diye pişman eder, konuştuğunda ise susmadığın için kahreder.
• Kuşkusuz ki en büyük ön yargı; etrafımızdaki herkesi 'insan' sanmamızdır.
• Zor yola, kolay kişilerle çıkmak en büyük hatadır.
• Afrika’ya ilaç göndermeye karar vermiştik; fakat hepsinin üzerinde 'tok karnına' yazıyordu.
• Eğer iki kişi arasında kalıyorsanız; ikinciyi seçin. Çünkü birinciyi gerçekten sevseydiniz, ikincisi olmazdı.
• Anladım ki; hayatında birinin olmaması değil, birinin hayatında olamamakmış yalnızlık