Dünyada sol rüzgarlarının esmeye başladığı yıllar. Bir jenerasyon adını tarihe “68 Kuşağı” diye yazdırdı ve bir sloganı bütün Türkiye’ye ezberletti: TAM BAĞIMSIZ TÜRKİYE.

“Türk Halk Kurtuluş Ordusu'nu” kuran, Deniz Gezmiş, Hüseyin İnan ve Yusuf Aslan yakalanmış, yargılanmış ve 6 Mayıs 1972’de idam edilmişti. Sonradan “Darağacında Üç Fidan” diye anıldılar. Efsaneleştiler, değerleri öldükten sonra anlaşıldı.

Liderleri Deniz Gezmiş’ti. İşte o Deniz Gezmiş idama giderken, “Son arzun ne,’ sorusuna, “ “Bir bardak çay, bir sigara ve Rodrigo’nun Gitar Konçertosu,” demiş, konçertoyu dinleyip, çayını ve sigarasını içtikten sonra, gözünü kırpmadan, başı dik, darağacına yürümüştü.

Ama aynı Deniz, bir arkadaşının cesedinin görünce hüngür hüngür ağlamıştı.

Battal Mehetoğlu idi o arkadaşı. Battal, 1947, Malatya doğumlu,4 çocuklu bir ailenin en büyük oğluydu. Babası at arabası ile taşımacılık yapıyordu. Çok parlak bir öğrenciydi, Battal. Liseyi Tire Teknik Lisesi'nde okudu. Ardından Elazığ Devlet Mimarlık Mühendislik Fakültesi'ni kazandı. Bir yıl sonra Yıldız Teknik Üniversitesi’ne geçiş yaptı. Makine mühendisi olacaktı. Burada da zekası, çalışkanlığı ve terbiyesi ile sivrildi...

Henüz 22 yaşındaydı. Kanı kaynıyordu ama kafası da çalışıyordu. Ülkesini seviyordu. Bağımsız bir Türkiye, özgür bir Türkiye, her şeyin hakça paylaşıldığı bir Türkiye istiyordu. Sol mücadelenin içinde buldu kendini.

4 Aralık 1969 günü, Nurcular bir saldırı hazırlamıştı. Hazırlık alanı olarak seçtikleri yer bir camiydi. Sabah namazını kıldılar, sonra tekbir çığlıklarıyla, Yıldız Teknik Üniversitesi’ne saldırdılar. Kapıda nöbet tutan devrimci bir öğrenci vardı: Battal. Ne olduğunu anlamadan öldürdüler, Battal’ı

Büyük ümit ve heyecanla başlayan 60’lı yıllar, kanlı bir finalle doğru gidiyordu. Battal, o yıl öldürülen 8. öğrenciydi. Battal’ın adı marşlara girdi. Saldırganlara ise yıllar sonra bir bakan, “Ağabey” diyordu.

Cinayeti duyan Deniz, hemen koştu dava arkadaşına. Bir ara Battal’ın boynundaki kolyeyi aldı; içine baktı. “Vatan sağ olsun,” diyemedi. Çünkü, kolyede genç bir kızın fotoğrafı vardı. Ayakta duramadı, Deniz. Bir duvara dayanıp kanasıya ağladı. Sadece, “Beni onun yanına gömün,” diyebildi.

Bir kahpe kurşun kaç hayatı, kaç hayali öldürmüştü ?

İYİ HATIRLIYORUM O YILLARI. BATTAL’LA AYNI YAŞTAYIZ.

• GENÇLERE BİLEREK UNUTTURDULAR O DÖNEM YAŞANANLARI.

AMA

• 68 KUŞAĞI DA MI HAFIZASINI YİTİRDİ?