Böyleleri her şeyi hor kullanır. Kırar, döker, bozarlar... Yeni bir kıyafet bile kısa zamanda paçavraya döner. Ev eşyası, otomobili, masası, sandalyesi yeni alınmış olsa da kötü kullanıldığı için görünümü eski püsküdür.
Bunlar için insan ilişkileri de böyle olduğundan, özellikle yakınında bulunan kişileri, örneğin annesini, babasını, eşini, çocuklarını ve arkadaşlarını ezer, üzer, yıpratırlar.
Arasında kan bağı olmayanlar belki bir süre dayandıktan sonra onlardan bu nedenle tamamen kopabilir. “Yüzünü şeytan görsün, bir daha karşıma çıkma diyenler” bile olabilir.
Ama onlarla her gün aynı ortamı paylaşmak zorunda kalanlar vardır; aile üyeleri, iş arkadaşları gibi...
İnsanı sinir küpüne döndüren, hayattan soğutan, alıp başını gitme isteği uyandıran bu insanlarla yaşamak çok zordur.
Bu konuda kişilik çatışması yaşayan eşler, geçinemeyen kardeşler, otoriter ve davranış bozukluğu olan yöneticiler öne çıkar. Onlarla geçirilen birkaç yıl bazen bir ömre bedel gibi gelir insana.
Bunların yıpratıcılığından korunmanın en iyi yolu uzak durmak, muhatap olmamaktır. Tabii olunabiliyorsa…
(t.d.)