Merkezi iktidar ile yerel yönetimlerde farklı partilerin bulunması hizmet üretiminde uyumsuzluğa yol açabiliyor.
Hele de Zeydan Karalar için, 20 yıllık iktidarında bir kez dahi olsa kendi adayını çıkarıp seçimi kazanamayan Ak Parti ve ortağı MHP'nin meclis çoğunluğu altında belediyecilik yapmak oldukça kasvetli olsa gerek.
Zira Seyhan'da Akif Kemal Akay ile Çukurova'da Soner Çetin, bir yandan asli görevlerini yaparken diğer yandan da kısıtlı bütçeleriyle ilçelerinin ihtiyaçlarına dönük yaratıcı hizmet üretiyorlar. Çukurova'da Soner Çetin'in görevi olmasa da açtığı öğrenci yurdu ile Seyhan'da Akif Kemal Akay'ın gübre ve temizlik malzemeleri üretimleri buna güzel örnek.
Yüreğir'de Fatih Kocaispir ile Sarıçam'da Bilal Uludağ'ın partileri, iktidar ortağı, meclislerinde de çoğunluğa sahipler. Dolayısıyla, aday olurken vaat ettikleriyle dönemleri bittiğinde gerçekleştirdikleri arasında bir uyumsuzluk olmaması gerekiyor.
Bu itibarla, tartıya çıkacak olan, Zeydan Karalar olacaktır.
Bir yandan geriden gelen katmerlenmiş (borç gibi) sorunlarla uğraşırken, çoğunluğu bulunmaması nedeniyle mecliste irade oluşturmakta zorlandığı da biliniyor.
Temiz içme suyu dağıtımı, arıtma tesisleri ve yeni yol yapımı, onarımı ve asfaltlanması işi ile şişkin personel gideri, diğer bir çok rutin hizmeti engelleyecek kalemler.
Evet, merkezi bütçeden gelen para yetmiyor. Şehrin üretim ve paylaşım dokusu da yetersiz
Dolayısıyla ekonomik darlık hiç kuşkusuz ki hedeflediği, planladığı bir çok şeyi de ertelemesine yol açıyor(dur).
Ama bu yolu kendisi seçti. Çünkü, göreve geldiğinde yaptığı kadro tercihi (bir kazaya uğramadan) mevcudu yönetmeye dönük oldu. Neyse, bir diğer yol daha var.
O da Adana'yı Çukurova'nın çukurundan çıkararak, nitelikli göç ile paranın aktığı, turizm, kültür ve sanat alanında bir dünya şehrine dönüştürmek.
Üstelik bunun için bir kör kuruş gerekmiyor ve tamamen belediyenin yasalardan doğan hak, yetki ve organizasyon yeteneği ile başarılabilecekken.
Keşke belediye başkanlarımız bu konuda da biraz kafa yorsalar.