Bilim ve Tanrı Paradoksu

Tanrı...

O'nun varlığına ilişkin; olumlu-olumsuz pek çok yargı söz konusu. Ateler, Tanrı'ya inancın aptallık olduğunu savunurlar. Bilim adamları: ''Gördüğüme inanırım.'' diyerek aklın yüceliğini göstermek isterler. Ama her şeyden önemlisi şu ki; insanoğlu, 'Tanrı' gibi mükemmel bir yalan söylemiş olamaz!

Peygamberler... Kutsal kitaplar... Ve diğerleri... Tüm bunlar doğru olmayabilir; ancak Tanrı'nın varlığı yalanı, insan için çok fazla! Ve doğrusu, böyle bir yalanını düşünülme ihtimali de çok çürük!

Bilim adamları insan dahi yapabilirler, fakat asla yaratamazlar. Yaratmak; yoktan var etmekse eğer... Bu, yalnızca bir Tanrı'nın becerisi olmalı! Bilim insanları, sadece var olan malzemeden üretebilirler.

Bu bilge kişiler, insanı adeta değersizleştiriyorlar, amaçları hiç de bu değilken üstelik...

Örneğin... İnsan gözü mükemmel bir yapıdadır değil mi? Ama bilim gösteriyor ki, canlılar arasında çok daha mükemmelleri var. Yani insan gözünün yetisi sınırlıysa, bu kesinlikle onun problemidir.

Tanrı'yı rüzgara benzetebiliriz. Rüzgar nasıl görülür bir şey değilse ve biz onu sadece yaptıklarından dolayı biliyorsak; eşyaların hareket etmesi gibi... Tanrı için de aynı şeyden bahsetmek mümkün olacaktır. Onu değil belki, ama yaptıklarını görürüz. İşte kilit nokta da burası zaten. Nedir bu Tanrı'nın yaptıkları?

Bir daktilo düşünün... Programsız, kendi kendine; uyumlu-anlamlı cümleler, mesela bir şiir yazdığını... Yazabilir mi? Belki birkaç kelime... O kadar!



Peki ya bu koskoca kainatın tesadüfen meydana gelmesi gibi bir ihtimal ne kadar mümkün? Bir felsefeci yahut bilim insanı buna nasıl inanabilir? Yooo!

Bu hakikaten olanaksız! Ve düşünün; herşeyin bir yöneticisi varken, evrenin başınabuyruk postmükemmel bir düzen kurması ve devam ettirmesi nasıl olanaklı görülür?

Bakın! Evrim doğru olabilir... Maymunu geçin, salatalıktan dahi gelmiş olabiliriz... Ama asla tesadüf eseri olmuş olamayız! Tanrı ölmüş, Tanrı küsmüş, insanı terk etmiş vb her şey inanılası, ancak Tanrı'nın olmaması im-kan-sız!

Sendeki akıldır bilimi keşfeden, sakın ha bilimin kölesi olma! Bilim yalnızca ne kadar cahil olduğunu hatırlatır insana, öğrendiğinle kalma. O, bildiğinden hep fazladır... Bildiğiyle yetinen cahil olmaktansa, bilmediğinle düşün daima.

Ve... Her an hissettirir kendini sana! Rüzgarın saçını savurduğu gibi savurur düşüncelerini dört bir yana...
Orjinal Köşe Yazısına Git