Pencerenin önünde durmuş onu izliyordu.
Sokağı dönüp gözden yitinceye kadar arkasından baktı.
Koyu bir hüzün çökmüştü gözlerine.
Yanına gidip elimi omuzuna attım.
Dedim ki:
"Üzülme! Bir gün döner nasıl olsa."
-----------------------------------------------------
Adana / Sarıyakup Mah.
Fotoğrafı çekerken birinin pencerenin önünde durduğunu hüzünle sokağa baktığını ve sonra başka birinin yanına gelip elini omuzuna attığını ve ona birşeyler söylediğini...sandım
bakaçtan (Vizörden) bakarken 3-4 saniyelik zaman içinde bunları mı düşünmüştüm?
Ya da hayal etmiştim?
Bilemiyorum.
Aydın Sihay
