Televizyon seyrediyorum. Türkiye’nin her tarafından eylem haberleri geliyor. Özellikle beklediğim bölgeler ve şehirler var. Geciktikçe meraklanıyorum. Başka şehirlerde yaşayan arkadaşları arayıp, “Orada durum nasıl,” diye soruyorum. Sırayla o bölgeler ve şehirler geldikçe ve kalabalıkları, eylemleri gördükçe rahatlıyorum. Sonra kendi kendime mırıldanıyorum. “BİR MİLLET UYANIYOR.”
Nizamettin Nazif Tepedelenlioğlu’nun 1932’de yazdığı kitap. İlki aynı yıl Muhsin Ertuğrul tarafından olmak üzere defalarca filmi yapıldı. Atatürk de büyük bir merak ve zevkle seyretti. Yorgun, bitkin, sahip olduğu her şeyi kaybetmiş bir milletin uyanışını, kükreyişini, yeniden millet oluşunu anlatıyor.
Kısaca şöyle:
Birinci Dünya Savaşı ve Çanakkale Savaşlarında 96.Alay olağanüstü zayiatlar vermiş, geriye bir avuç asker kalmıştır; Yüzbaşı Davut, Koca Ahmet ve Tilki Onbaşı gibi kahramanlar hala hayattadır. Vatan namustur. Bir araya gelirler. Vatan yoksa, yaşamanın ölmekten daha zor olduğuna, bir şeyler yapmaları gerektiğine karar verirler.
Yüzbaşı Davut’un liderliğinde organize olurlar. Yeni bir savaş başlayacaktır. Ve başlar. O bir avuç eski asker sadece bir kıvılcımdır. O kıvılcım önce yangına, sonra da dev bir orduya dönüşür. Başlarında çağın dehası Mustafa Kemal vardır.
Sonuç mu? Kurtuluş elbet. Vatan kurtulur, millet kurtulur, milletin onuru kurtulur. Ortaya, medeni dünyada yerini alan büyük bir devlet çıkar.
İşte kendi kendime mırıldandığım o üç kelime beni buralara kadar getirdi. Özellikle üniversitelerin refleksini gördükçe ümitlerim arttı. Galiba bir millet gerçekten uyanıyor.
Onlar başladıkları mücadele sonuçlanıncaya kadar büyük bedeller ödeyerek, sonuna kadar savaştılar. Umarım bu uyanış da hayallerimizi gerçekleştirir.
Konuya bir cumhurbaşkanlığı adayının susturulması amacıyla tutuklanması gibi dar açıdan bakmayalım, lütfen. Konu faşizmin elimizden almaya çalıştığı, Cumhuriyeti geri kazanma mücadelesidir.
KULAKLARIMDA YENİ BİR SES:
