Önce bir hikaye…
“Atatürk İstanbul’da bulunduğu bir gece masada Nazım Hikmet’in adı geçer. Gazi, “Bu şair kimselere benzemiyor,” diyerek Nazım’ın şiirlerini kendi ağzından dinlemek istediğini söyler ve derhal masaya getirilmesini ister.
Saatler gece yarısını geçmiştir. Nazım, Anadolu yakasında oturmaktadır. Kapısı Kadıköy Polis Merkezi’nden gelen memurlar tarafından çalınır.Pijamalarıyla kapıyı açan Nazım, polisleri görünce doğal olarak korkar. Ama meseleyianlayınca, korku yerini kızgınlığa bırakır. Nazım bütün nezaketiyle Mustafa Kemal’in davetini ileten memurlara “Paşa’ya benden selam söyleyin. Bu saatte masasına beni değil Deniz Kızı Eftalya’yı çağırsın,” diyerek teklifi reddeder.
Atatürk de, şairin bu tavrı karşısında,“Aferin çocuğa, şair dediğin işte böyle olmalı,” der.”
Evet;hikaye bu. Peki, gerçek ne?
Bu sorunun cevabını Ömer Sami Coşar ve Orhan Karaveli şöyle anlatır.
İki gazeteci, 1960’da “Uluslararası Doğu Bilimciler Kongresi”ne katılmak için Sovyetler Birliği’ne giderler. Ve aynı organizasyona katılan Nazım Hikmet ile 15 gün geçirirler. Nazım’a sorarlar: “Üstat çok konuşulan bir Eftalyahikayesi var, nedir bunun doğrusu?”
Nazım gülerek cevap verir: “Bakın cancağızlarım. Elbette aslı yoktur. İşin doğrusunu da Türkiye’de iken yakın dostlarıma anlatmışımdır. Ama dünyanın her yerinde halklar efsane uydurmaya bayılır. Mustafa Kemal dünyanın en nazik ve efendi adamlarından biriydi.İnsanları gece yataklarından kaldırıp, keyfi öyle istedi diye, ayağına çağırtmak onun yapacağı bir şey değildi. Atatürk Dolmabahçe Sarayı’ndaymış da, ‘Gidin şu deli oğlanı bulun, gelip şiir okusun bana’ demiş de... Evime doluşan polisleri ‘Ben Deniz Kızı Eftalya değilim’ diye geri çevirmişim de...
Neresini düzelteyim ben bu hikayenin? Atatürk’ün ancak kendini bilmez sarhoşlara yakışan böyle bir davranışa girmesi bir yana, onu kimse sarhoş da görmemiştir. Bana da hiçbir zaman böyle bir davet gelmemiştir. Kendisine daima hayranlık duymuş ve saygı beslemişimdir. O olmasaydı, Türkiye olmazdı.
Bir davet gelmiş olsaydı ondan, hiç geri çevirir miydim? Deniz Kızı Eftalya sözüne gelince... Devrin ünlü bir sanatçısına böyle küçültücü ve incitici bir söz söylemek bana yakışmaz. Ben kimin hakkında böyle ileri konuşmuşum?
Nasırıma basanları yerdiğim doğrudur; ama yalnızca şiirlerimde. Allah aşkına, unutun artık şu ‘Deniz Kızı Eftalya’ hikayesini. Bu anlattıklarımı da böyle yazın...”
EVET BAYILIRIZ BÖYLE EFSANELER UYDURMAYA…
• HELE BİR DE OLUMSUZSA…
