İşkencedere Vadisini korumak isteyen İkizdere halkının, tamamen kendilerine ait bir doğayı korumak için, kadınıyla, erkeğiyle, yaşlısıyla genciyle, çoluğunu çocuğunu, yiyeceğini içeceğini düşünmeden, gece gündüz direnmelerinin bugün yetmiş beşinci günü.
İktidarın uzlaşma kültürümüze kattığı, “çatlasan da, patlasan da,” felsefesi devam ettiği ve İncedere halkının gücü yettiği süre de devam edeceğe benziyor.
Yüzlerce kamyon, iş makinesi, dozer vs. ile doğayı yok etme inadındaki gözü dönmüş tacirler, vadinin içindeki patika yolu yok ettiler. Ağaçları kökünden kopardılar. Köyün içme suyunu sağlayan dereye hafriyat döktüler. Su artık çamur akıyor. Direnen halkın karşısına kendi öz evlatlarından oluşan jandarma ve polis güçlerini diktiler. Silahlarıyla.
İncederelilerin en tehlikeli silahları, ellerindeki 1.5-2 metrelik sopaları. Gücü yetenler ağaçlara tırmanıyor, “Beni öldürmeden, bu ağacı kesemezsin,” diye. Ama bilmiyor ki benim zavallı, temiz halkım, o ağacı kesmek için seni de öldürürler. Hem de hiç gözlerini kırpmadan, vicdan azabı duymadan.
Yaratılanı severlermiş, yaratandan ötürü. Hiç sanmıyorum. Sizde ne yaratan sevgisi, ne de insanlıktan nasip almış bir ruh var. Operasyondan sonra bir dağ yok olacak. Ne uğruna? Sadece bir taş ocağı uğruna. O dağ kadar taş düşsün başınıza.
Bir Allah’ın kulu çıkıp da, “Yahu ne istiyor bu insanlar, acaba biz de yanlış düşünmüş olabilir miyiz,” diye sormuyor kendilerine. “Öldürdüğümüz yılan, ürküttüğümüz kur bağaya değer mi,” diye en küçük bir muhasebe yok.
Ağzınızı açtığınız zaman ne anlama geldiğini bile idrak edemeden “fakir-fukara; garip-gureba” diye tanımlarken, küçümsediğiniz, aşağıladığınız o insanlar direniyor. Çünkü;
• Kendilerine ait bir coğrafyada, kendi kültürlerine göre, insanca yaşamak istiyorlar.
• Sizde asla olmayan insaf, idrak, izan ve vicdan onlarda olduğundan, kendi doğalarını ve Tanrı emanetini korumak istiyorlar.
• Bir kısmı artık hayatının sonuna gelmiş bu insanlar, çocuklarına, torunlarına ve asla göremeyecekleri gelecek nesillere, kendi soludukları temiz havayı, içtikleri temiz suyu, yaşadıkları temiz doğayı veinsanlığı namuslarıyla devretmek istiyorlar.
Sizde Kızılderili reisin, “Yeryüzü, bize atalarımızdan miras kalmadı, biz onu çocuklarımızdan ödünç aldık,” kültürü bile yok.
Siz de hiç olmazsa kendi çocuklarınıza, “Babam, namuslu adamdı,” gibi, hak ettikleri bir miras bırakmak istemez misiniz?
Biliyoruz, biz çatlasak da, patlasak da, huzur içinde, kendi ülkenizde yeme fırsatını asla bulamayacağınız, kaçtığınız yerde de, dilini bilmediğiniz insanların müstehzi bakışlar altında yediğinizi zannettiğiniz, aklınızdaki servete kavuşmak için, o lanet olası gücünüzü kullanarak, yakıp yıkacaksınız. İncedereliler de sizi hatırlamaları için çocuklarına şöyle bir şiir bırakacaklar:
Yık duvarları çocuk.
Yık yazılı yazısız kuralları
Yasalar bozulmak için yapılır.
Yap boz, boz yap, yık parçala dağıt,
Kendi doğrunu bulana kadar.
Mihenk taşı kalbinde gizli.
Göklerde arama çocuk.

GÜNLÜMDEN GEÇENLERİ, GÖNLÜMDEN GEÇTİĞİ GİBİ YAZMANIN ÖZLEMİYLE,

• ŞİMDİLİK BU KADAR !!!!!!!