Günlerden Pazar.

19 Nisan 2015

Yer Adana..

Hani bir zaman yeşilçam filmlerine konu olan Adana.

Tekstilin, sanayinin başkenti Adana!

Artık bunlar mazide kaldı Adana.

Günümüz Adana’sında manzaralar.

Fabrikaların kapandığı..

Türkiye’de İşsizlikte  plakası gibi 1 numnaraya oturtulan Adana.

Yoksulluğun, işsizliğin had safhaya ulaştığı Adana.

Devlet kayıtlarında kamu yatırımlarında son sıralarda yer alan Adana.

Artık göç alan değil, göç veren Adana.

Bu fotoğrafı çektikten sonra Nazım Hikmet geldi aklıma.

O ünlü sözleri.

“Nazım Hikmet’in Saman Sarısı şiirinde Abidin Dino’ya “Bana mutluluğun resmini yapabilir misin?”dizesiyle sorması üzerine Abidin Dino belki mutluluğun resmini yapamadı ama yazdığı şiiriyle mutluluğu anlatmaya çalıştı.”
Evet Nazim Hikmet Abidin Dino’ya böyle şöylemiş.

Elbette ben ressam ve şair değilim. Hele hele ne Abidin Dino ne de Nazim Hikmet?

Ancak 2015 Türkiye’sinde Adana’da bu fotoğrafı çekmek mümkün.

Bir zamanlar ağaların olduğı, her birinde binlerce kişinin çalıştığı fabrikaların olduğu Adana yok

Güney ve Güneydoğu’dan göç de yok Adana’ya

Göç tersine döndü Adana’da

Adana’dan kalifiye göç var.

Adana’da artık sıkça rastlanan bu manzaralar var.

Yeni Türkiye’de yaşanan manzara.

Evet burası Adana..

Adana’nın en büyük merkez ilçesi Seyhan.

Türkiye’nin 53 kentinden büyük Seyhan’ın en lüks semtlerinden Reeşatbey Mahallesi’nde bu tablo yaşanıyor.

Adana’da bunlar yaşanıyorsa diğer kentlerimizdeki tablo farklı mı?

2015 Adana Manzarası.

Mutluluğun resmini çizmek yerine bizlere de bu fotoğrası çekmek düştü.

İçim burkuldu.

Sosyal medyada da paylaştığım bu fotoğrafa gelen bir yorumla noktalamak istiyorum yazımı:

Çok acı insanlığımdan utandım