Yirmi yıllık “iktidarın”ülkeyi nereye getirdiğini konuşmak ya da üzerinde durmak kadar, “muhalefetin” de ne yaptığını/ yurttaşın içine ne denli girebildiğini/ ne denli özdeşleşebildiğini/ ne denli umut olabildiğini/ içtenliğini de irdelemekte yarar var!
“İktidarın”; yurttaş yararına olmayan, algıya dayalı içinde binbir kin yüklü olan, birilerinin soygununa göz yumulan, çalanı/ yolanı/ kollayanı emekçinin ekmeğine göz diken, herkeste gelecek kaygısı oluşturan, uzlaşıyı/ bilimi/ hakkı ortadan kaldıran onlarca başlık sıralamak olası da…
“Muhalefet” bunun neresinde peki? “Utangaç demokrat, sosyal demokrat” savımızı daha derinleştirerek, “iktidar” sözcülerinin umursamazlığını taşımaları, seçim öncesi verdikleri sözlerin gerisinde olup/ bitenleri izlemeleri, aynı “parti/ ideoloji” içeresinde eşgüdümlü çalışmayı bırakmaları/ birbirinden kopuk/ aldırışsız yollara düşmeleri…
CHP yönetmeye böyle mi hazır?
***
Şunu belirtmemiz yararlı olacak:
Bir başına Genel Başkan Kılıçdaroğlu yola çıksa daha yerinde, daha yurttaşın yaşamına dokunan işler yapacağı düşüncesi toplumda egemen olmaya başladı; yine bir “tek adam” sendromu…
Kılıçdaroğlu çıkıyor KYK’yı konuşuyor, elektrik ederini konuşuyor, EYT’lileri konuşuyor; her konuştuğu günlerce gündemi oluşturmakla kalmıyor, “iktidardan” istenen gibi olmasa da “çözüm” odaklı gelişmelere adım atılıyor!
Geçen gün bir AKP seçmeninden duydum, “eskiden reisin konuşmalarını beklerdim ne diyecek diye, şimdi Kılıçdaroğlu’nun söyleyeceklerini bekliyorum, çünkü anlattıkları benim yaşamım, benim kaygılarım, korkularım” dedi.
Böyle bir olgu var şimdi, yurttaşlar açısından…
Yurttaş, “-cak, -cek” ile karın doymadığını, inandıkça sorunların daha kabardığını, birçok mevsimsel ürünleri almakta zorlandığını, yaşayıp/ yaşamamak arasında bocaladığını açıkça dile getirebiliyor!
***
Bir tek Genel Başkan’ın sözlerinin gündem olması, bir tek Genel Başkanın dediklerini diğer sözcülerin de yinelemesi, parti içerisinde söze dökülen başka “gündem” olabilecek demeçlerin de sürekli yinelenmesi gerekirken savsaklanması, gözden uzaklaşması sağlanması…
Birbirini çekememezlik mi denmesi gerekiyor buna?
“Utangaç demokrat, sosyal demokrat” bakışı; ilkesizlik, bir bencilik…
Örneğin Adana’nın dört tane CHP milletvekili var, ayrıca anakent ile iki merkez belediyeyi de buna ekleyelim…
Hepsinin kendi başlarına bir yerlerde koşuşturmayı yeğlediklerine tanık oluyoruz; yurdun birçok bölgesinde olduğu belirtildiği gibi…
Adana’nın temel sorunlarının hiç olmazsa bazılarında bir araya gelmeleri, birlikte seslenmeleri, birlikte hareket ettiklerini yurttaşa göstermeleri, anakent belediyesi ile birlikte iki merkez belediyenin eşgüdüm içerisinde çalıştıklarını, il/ ilçe örgütlerinin bu güvenceyi verebildiğini, yurttaşın örgüt/ yerel yönetimler arasında bağı görebildiklerini söyleyen biri olursa, yaşananlar söyleyeni yakar!
Onun için söylüyorum: CHP yönetmeye böyle mi hazır?
***
Zaman zaman geçmiş söylemlerinden dolayı ben de tepki göstermiş olsam da, Ankara Anakent Belediye Başkanı Mansur Yavaş’ın tutumu aslında tüm CHP’li yerel yönetimlere örnek olmalı…
Göreve geldiği günden bu güne dek sıkça gündeme gelen Ankaparkolayını bilmeyen kalmadı kanımca…
Sekizyüzmilyonu aşkın dolardan söz ediliyor!
Bu ülkenin “iktidarı”, daha iyi olacak, ülke daha çok kazanacak diye koca tank fabrikasını ellimilyona sattığı düşünülürse; en az onaltı tank fabrikasının bedeli ödenmiş Ankapark’a doldurulan oyuncaklar için, sonra da çürümeye bırakılmış!
Başkan Yavaş, kendine tepki gösteren medyayı da Anapark alanına çağırarak sorular almış, soruları yanıtlamış!
Medya suçlamalarını dile getirmiştir mutlaka, Melih Gökçek’e yakın olan gazeteciler de içlerini dışarı dökmüştür! Başkan Yavaş’tatüm bunlara göğüs gerecek yürekliliği göstermiş/ haklılığına inanmış olmalı ki medyayı karşısına almış, Anapark alanını hem gezdirmiş, hem de neler olduğunu anlatmış!
Diyorum ya; zaman zaman geçmiş söylemlerinden dolayı tepkim olsa da, yerel yönetim anlayışını Gaziantep’in unutulmaz Başkanı Celal Doğan’a benzettim!
Peki, CHP’de, kaç tane Mansur Yavaş var ki?