Yıl 1648.İmparatorluk kargaşa içinde. Tahtta da Boncuklu Deli İbrahim lakaplı I. İbrahim var.
İmparatorluk bir yandan toprak, bir yandan da otoritesini kaybediyordu Anadolu'da isyanların biri bastırılmadan diğeri patlıyordu. Devlet iflas etmiş, hazine tamtakırdı.
Vergiler toplanamıyor, valiler ve görevliler üstü örtülü haraç topluyor, ama sarayda israf ve şatafat bütün hızıyla devam ediyordu.
Dersaadette ahval böyleyken, Sivas'ta bir olay patladı. Bir saray memuru Vali Varvar Ali Paşa'dan 30 bin kuruş “harçlık” istedi. O dönemlerde valilerin padişahlara harçlık verme yükümlülüğü vardı. Ancak Vali gayet net bir cevap verdi:
-“Sivas'ın tek kuruşu yok. Bu parayı nereden vereyim? Yol keserek, halkı mı soyayım?’”
Bu cevabın ardından memur Sivas'ı terk etti ama daha sonra başka bir memur başka bir istekle geldi: Anadolu'nun önemli kumandanlardan İbşir Paşa'nın karısının güzelliğinin ünü hükümdara kadar gitmişti. Sultan İbrahim,
-‘”İbşir'in avradı tez bana gönderile,' diye ferman çıkardı.

Emir büyük yerden. Ancak Varvar Ali Paşa, ‘”Bre ben pezevenk miyim? Bir Müslüman ademin nikáhlı avradını elinden alıp padişah bile olsa bir başka herife nasıl veririm,’’ dedi. Sonra da memurları sert bir şekilde kovdu, ardından da isyan etti.

Sarayda kıyamet koptu. Sultan İbrahim, Varvar Ali Paşa'nın isyanını bastırmak için kimi görevlendirdi biliyor musunuz? Eşine göz koyduğu İbşir Paşa’yı.
-“ Tez git, asiyi yakalayıp, tepeleyesin. Ya başı, ya başın,” dedi.
-“Ferman efendimizindir,” diyen İbşir Paşa kendi eşini padişaha vermemek için isyan çıkaran Varvar Ali Paşa'nın kellesini almak üzere Sivas'a hareket etti. Varvar Ali Paşa'yı Tokat dolaylarında kıstırdı, zincire vurdurdu ve tam cellada teslim edecekken, Ali Paşanın sesi ortalığı çınlattı:
‘‘Ulan, ben senin avradının ırzını korumak için isyan etmiştim. Senin gibi herifi benim üzerime musallat etmelerinin sebebi budur, bilmiyor musun? Beni Allah'ın emrine karşı çıkmayıp da namusunu koruduğum için mi katledeceksin, pezevenk?”

Padişahın fermanını kendi onurundan, gururundan ve namusundan üstün gören İbşir Paşa bu söze biraz bozulsa da, Varvar Ali Paşa'nın canını oracıkta aldı.
Bu olayın ardından İbşir Paşa sadakatinden ödülünü sadrazam olarak aldı. Ama halk da ona bir isim taktı: Deyyus-u Ekber. Yani, EN BÜYÜK PEZEVENK.
BEN BU ANEKDOTU OKUĞUM ZAMAN GENÇTİM. “HAYIR OLAMAZ,” DEMİŞTİM. AMA YAŞAYIP ÇAĞDAŞ İBŞİRLERİ GÖRÜNCE;
ÖNCE BİRAZ YADIRGASAM DA, ARTIK ALIŞTIM.

MEĞER NE ÇOK İBŞİR VARMIŞ…