Başkalarının başına gelen olayları, iyi gözlemleyip, ders aldığımız takdirde yaşamımız daha rahat ve sorunsuz devam edebilir.
En azından önümüzde yürüyen kişinin düştüğü çukura düşmez, yalancı, dolandırıcı, sahtekarlara paramızı, malımızı kaptırmayız.
Tabii kendimizin bizzat yaşadığı olaylar ise bize paha biçilmez tecrübeler kazandırır.
Ama tanıdık olsun ya da olmasın, düştüğü çukura tekrar tekrar düşenler, neyi var neyi yok kaybedene kadar aynı hatayı tekrarlayanlar görüyoruz.
Oysaki hayat bir kumar değil, rulet değil, şans oyunu hiç değil; bir dolu bir boş gelsin.
Ve bazıları da var ki her şeyini şansa bırakıp, hayalperest bir yaşam sürüyor. "Ya çıkarsa" diyerek...
Hayatı iyi görmek, yaşananları iyi takip etmek gerek. Yoksa pisliğe basmak işten bile değil.
İki arkadaş yan yana yolda yürürken biri diğerini uyarmış; "önünde çukur var, dikkat et..."
"Gördüm" demiş arkadaşı.
Yola devam etmişler. Biraz sonra ilk uyarıyı yapan, yanındaki arkadaşını bir kez daha uyarma gereği duymuş; "önünde tümsek var, dikkatli ol..."
"Gördüm" demiş, arkadaşı. Yürümeye devam etmişler.
Ancak yürüdükleri yola arkadaşından daha çok adapte olup, adımlarını önünü görerek atan, üçüncü defa "dikkat et" demek zorunda kalınca, devamlı uyarılmaktan rahatsız olan öteki, biraz da sert bir şekilde, "yeter artık ama... Sürekli dikkat et, dikkat et diyorsun. Tamam gördüm... Merak etme" demiş.
Onu uyarmanın artık işe yaramayacağını fark eden arkadaşı kızgın bir ses tonuyla, "peki, gördün de neden pisliğe bastın?" demiş.
Hayat yolunda ya uyarıları dikkate alacaksın ya da gözünü açıp, önüne iyi bakacaksın.