Mısırlı feminist, felsefeci, şair, yazar, politik aktivist. 1908’de Nil Deltası’nda doğdu. Varlıklı bir ailenin kızıydı. Fransız Lisesi’ni bitirdikten sonra, Eğitim Bakanlığı bursuyla Paris’e gitti. “İslam’da Kadın” konulu teziyle felsefe doktoru oldu. Ülkesine dönünce Kahire Üniversitesi’ne başvurdu. Ama dekan bey başvuruyu reddetti. Çünkü “fazla modern ve güzel bir kadındı.”
1945’te Kral Faruk’un eşi Şivekâr’ın kültür ve edebiyat dergisi “Yeni Kadın”da editörlük görevini kabul etti. Aynı yıl Arapça yayımlanan “Nil’in Kızları” dergisini çıkarmaya başladı. 1948’de, “Nil’in Kızları Derneği’ni kurdu. 1949’da Zürih’e giderek Nil’in Kızları’nı Uluslararası Kadın Konseyi’ne kattı. Amacı kadınlara ekonomik ve sosyal güvenceler sağlamak, politik hayata katılmaya teşvik etmek, evlilik yaşını yükseltmek, okuma-yazma seferberliği düzenlemekti.
Kral Faruk kadın hakları konusunda verdiği sözleri tutmayınca, yaklaşık 1500 kadınla parlamentoyu bastı. Bu eylem, okuma yazma bilen kadınların, oy kullanma hakkı kazanmasının önünü açtı.
Nil’in Kızları Derneği,1952’de Mısır devriminin ardından siyasi parti oldu. Partinin sesi, Bint Al-Nil Al-Siyassa adlı ek bir dergiyle duyuruldu.
Durmaya niyeti yoktu. Devrim sonrası anayasayı hazırlamakla görevli kurucu komitede hiç kadın üye olmayışını protesto etmek için, sekiz kadınla birlikte altı gün süren açlık grevine başladı.
Açlık grevinden sonra, demokrasi mücadelesini ve kadın sorunlarını dile getirmek amacıyla İtalya’dan Sri Lanka’ya kadar çok sayıda ülkeyi dolaştı. Japonya’da geyşalığı, Pakistan’da ikinci eşini alan başbakanı eleştirdi.
Nil’in Kızları 1954’te, diğer partilerle birlikte kapatıldı. Doria Shafik “uğruna ter ve gözyaşları döktüğüm bebeğim,” dediği derneğinden de uzaklaştırıldı.
1957’de, Hindistan Elçiliği’nde on iki gün süren ikinci açlık grevini yaptı. Amacı, uluslararası kamuoyunu, Filistinli mülteciler sorununa çözüm bulmaya çağırmak, İsrail’in işgal ettiği Mısır topraklarından çekilmesi için kamuoyu oluşturmak ve yeni anayasayla tek aday olarak devlet başkanı seçilen Cemal Abdül Nasır’ın uygulamalarını protesto etmekti.
Hindistan Elçiliği’nden siyasi iltica isteği reddedildi. Mısır’ın ‘sosyalist devrimci lideri Nasır tarafından ev hapsine mahkûm edildi. Ev hapsi tam 18 yıl sürdü ve ancak 1970’te Nasır’ın ölümüyle sona erdi.
Ev hapsi de durduramamıştı, Doria’yı. Hapisteyken çeviriler yaptı. Kuran’ı İngilizce ve Fransızcaya çevirdi. Bu dönemde adı bütün kitaplardan silinmişti.
Nil’in dört bir yandan kuşattığı evinde, yapayalnız yaşıyordu. Büyük acılar yaşamıştı. Annesini henüz çocukken kaybetmişti, ona yeni bir kardeş armağan edeceği sırada. Babası ise gözlerinin önünde can verdi; tesadüfen karşılaştığı bir tren istasyonunda. Kalp krizinden. Kendini çok kötü hissediyordu. Doktorunun verdiği sakinleştirici ilaçlar da, Nil kıyısında yaptığı yürüyüşler de işe yaramıyordu. Dudaklarından kendi yazdığı dizeler döküldü.
“… Şiirsiz,
Nasıl yaşanır?
Nasıl katlanılır,
Ritimsiz bir hayatla,
Geçen günlere?
İçi boş günlere…”
Katlanamadı o da. Balkona çıktı, uzun uzun Nil’e baktı; çocukken baktığı gibi. Mısırlı kadınları bilinçlendiren duru, aydınlık, sağlam ve ilkeli bilinci boşalmıştı sanki. Oturduğu sandalyenin üzerine çıktı. Giderilmeyen merak kemirgendir. Merak ediyordu, sonsuzluğu. Sonsuzluk orada olmalıydı; aşağılarda. Ve bıraktı kendini Nil’e. Belki huzur da oradaydı.
NEYMİŞ..KİTAPLARDAN İSİMLERİNİ VE RESİMLERİNİ SİLMİŞLER. NEYE YARADI Kİ?
• BİZ BUGÜN HALA ONU OKUYORUZ. İSMİNİ SİLENLERİ HİÇ MERAK ETMEDEN. BİRAZ NEFRET EDEREK, BİRAZ DA ACIYARAK.…
• DORİA’YA VE YOLDAŞLARINA İSE SAYGI DUYARAK, SAYGILAR SUNARAK.
