Önce onun kalbini yaptım kocaman, yanına da benim kalbimi.

O da kocaman.

Benim kalbimin böğrüne bir ok sapladım sonra.

Onun kalbinin ucundan çıktı.

Bak senin için ne acılar çekiyorum demek istedim.

Sen de çek.

Üstüne de "seni seviyorum" yazdım.

Kırmızı boya kalmadığı için siyahla yazdım.

Yapraklarda da süsledim.

Ve fotoğrafını çekip vatsapla gönderdim.

Anında yanıt geldi.

Suratını asmış bir sarı kafa.

Altında şunlar yazılı.

Ben senin için uzun uzun şiirler yazıyorum sen sadece iki sözcük yazmışsın.

Cümlenin sonunda ağlayan bir ikon.

Ben de hemen ellerini iki tarafa açmış bir adam ikonu gönderdim.

Daha ne yapsaydım ? demek istedim.

Ağzından alev saçan bir ikon gönderdi.

Ben de elinde hortum tutan itfaiyeci ikonu gönderdim.

Cımcılık olmuş bir ikon gönderdi.

Anında havlu ikonu gönderdim.

Elimizde yeteri kadar ikon kalmayınca bir an sustuk.

Bunlar olmasa biz ne yapardık? dedim kendime.

Telefonumun ting sesiyle yine başladık.

Benim için roman yazmalısın dedi.

İçimden kolay mı o kadar dedim.

Sonra bağırarak o kadar kolay mı? dedim.

Yine de bilgisayarın başına oturdum.

Nasıl bir giriş yapmalıydım?

Bir türlü giremiyordum.

Annemi aradım.

Anne bir roman yazacağım ama bir türlü giriş yapamıyorum dedim.

Anında terlik ikonu gönderdi.

Ben de şöyle bir giriş yaptım.

Bugün bir duvarda yan yana iki kalp gördüm.

Aydın Sihay

Paris Çarşısı / Adana