“Umut yoksulun ekmeği, ye Mehmet ye” demişler ya; emekli de, aylar öncesinden bu yana “bir umut” diye bekledi! Bugün, yarın derken “seçime” iki gün kaldı! Bundan sonra ne sözü edilir, ne de konuşulur! Televizyonda “her şeyi bilen” şaklabanlar da susar! Bir yandan emekliler, bir yandan toplumun ezilen katmanı “beş yıl sonra” yapılacak olan seçimlere dek çektikleri/ yaşadıkları acıyla sınanmayı sürdürürler!

Onun için, seçmen sayısının yüzde yirmibeşini oluşturan “emekli” deniliyor! Bir de yanına “emekli aylığından” yararlanan diğer “ev üyelerini” ekleyin; politikacıların başları dönmesi gerek de, dönmüyor! Başka yerlere harcamalar yapılabiliyor, saraylar aydınlanabiliyor, çifte aylıklı “huzurcular” korunabiliyor, şatafatlı toplantılar düzenlenebiliyor… Bir “emekli” düşünülmüyor!

Yinelemek “usandırır” derler ama; şu seçim sürecinde bir yandan “iktidarın”, bir yandan “muhalefetin” üstelik diğer adayların yaptığı “savurganca harcamalarla” emeklinin durumunu yan yana getirme gereği duydunuz mu bilmiyorum! Çok değil iki gün sonra hepsi çöpe gidecek! İnatla caddelere gerilen, kaldırımdaki ağaçların gövdesine çakılan, yüksek betondan yapılara giydirilen ne varsa/ hepsi iki gün sonra çöp! 

Sevinin haydi yüksek sesle, “ben daha çok masraf yaptım” yarışına de girin isterdiniz, kazandığınızda masrafları “nereden” çıkaracağınızı da düşünmüşsünüzdür mutlaka! Emekliye kalan “umut” oldu! O da bitmemeli elbette! Emekli bir şey daha yapmalı ama; sevmiyorsa, istemiyorsa, sorunlarına çözüm üretecek nitelikli yapı konusunda kuşkuları varsa “seçmemek de hak” olduğunu bilmesi gerek! Ne demişti Çekya Prag doğumlu Franz Kafka? “Seçim diye bir şey yoktur, siz onları seçmiyorsunuz, onlar kendilerini seçtiriyor!” Yanıyor diyebilir misiniz? 

Emekli “umursanmadığını” göstermeli!

Duyduğumda garip garip duygular içine girdim! Şaşkınım! Duyduklarım için bir şeyler demeden olmaz! Gördüğümü, bildiğimi, bu güne dek yazdıklarımı yadsımak olur bu! Bu denli olmamalıydı ama! Şaka değil; gerçek ama! Gazetelere manşet olacağını da biliyorum! 

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Vedat Işıkhan Kırşehir’de yaptığı konuşmada, emeklilere özel indirimler/ kampanyalar “müjdesi” vermiş! Müjdeyi de “PTT AVM’de, Tarım Kredi Kooperatif Marketleri’nde, Türk Hava Yolları’nda, TCDD’de, GSM operatörlerinde, sinema ve tiyatrolarda, PTT Kargo’da emeklilere özel indirimler ve kampanyalar başlatacağız. Ayrıca Türkiye’nin önde gelen zincir marketlerinde ve giyim mağazalarında emeklilere özel indirimler sağlayacağız” diye sırlamış! 

“İktidarın” destekçisi Mhp’nin bir milletvekili de “emekli geçinemiyorsa simit, su satsın” demiş! “Özel indirimli/ özel satışlı” kampanyalara bir de “simit-su” eklensin öyleyse… Yıllarca çalışıp primini ödemiş, emekli olmuş olanlar için yapacak şey çok!       

Emekliler yiyecek ekmek, pişirecek et için saatlerce kuyruklarda zaman harcarken, PTT’nin avm’sini, Thy’nin uçak biletini, gsm operatörünü, zincir market avantajlarını düşünecek öyle mi? Sizce olur mu böyle bir şey? Evinin kirasına, aylık harcamasına yetmeyen “maaş”, “müjde” havasından açıklanan yerlerde bitirilirse ne olur o zaman? Ne yerler, ne içerler, nasıl doyabilirler, nasıl “yaşıyorum” diyebilirler? Bunların hiçbir önemi yok değil mi? 

Emekli “dilenci” değil, emekliye “sadaka” verilmez, emekli “boş hayallere” sürüklenemez! Emeklinin İnsanca yaşama “hakkını” geciktirmezsiniz olur biter! Bu garip açıklamalar, bu “emeklinin” yaşadıklarını bilmez tavırlar, bu emekliyi yorucu süreçte yalnız bırakmalar… Emekli iki gün sonrasına hazır olmalı; yaşadıklarını umursamayanlara “umursanmadığını” göstermeli!