İfral TURGUT

Tarih: 28.03.2019 14:05

EVLAT ACISI

Facebook Twitter Linked-in


Recaizade Mahmut Ekrem ve eşi Güzide Hanım’ın üç oğulları olmuştu: Emced, Niad ve Ercüment.





Oğlu Emced, bakıcısının
dikkatsizliği sonucu 1.5 yaşında yatağa mahkûm olmuş; 20 yıllık yaşamı boyunca hiç
konuşamadan vefat etmişti.





Oğlu Nijad evin
neşe kaynağıydı. Hareketli ve hep güler yüzlüydü. Edebiyata meraklıydı. Çok iyi
resim yapıyordu.





RecaizadeMahmud Ekrem’in  Nijad’aayrı bir
sevgisi vardı. Kuşkusuz diğer oğlu Ercüment
Ekrem’i de seviyordu ama Nijad’ın
yeri bambaşkaydı.





Nijad 14 yaşındayken amansız bir hastalığa yakalandı. Yapılması gereken her
şey yapıldı ama Nijad tüm sevenlerini tarifsiz acılar içinde bırakarak
sonsuzluğa gitti.





Recaizade yıkıldı elbette.Önceleri tam bir cemiyet adamı olan Recaizade
Ekrem artık kimseleri görmek istemiyordu. Kaçtı Büyük Ada’ya sığındı. Başka
türlü yaşamanın Nijad’ın
anısına haksızlık olacağını düşünüyor, her gün ağlıyordu.





Hayatının geri kalanının Büyük Ada’da, iki odalı bir sayfiye evinde, eşi
Güzide Hanım’la, matemini sessizce yaşayarak geçirdi. Zaman zaman Ercüment
Ekrem’i yanına alıp, Ada’da yürüyüşe çıkardı. Unutmak için değil, avunmak
için.1914’te vefat etti ve vasiyeti gereği oğlu Nijad’ın mezarına defnedildi. Sonunda yıllardır yasını
tuttuğu oğluna kavuşmuştu...





Nijadiçin yazdığı şiiri ilk defa 1961 yılında okumuştum. O günden bu yana
ne zaman tekrar okusam yüreğim yeniden dağlanır. İşte o şiir:





AH NİJAD





Hasret beni cayır cayır yakarken 

Bedenimde buzdan bir el yürüyor. 

Hayaline çılgın çılgın bakarken 

Kapanası gözümü kan bürüyor. 



Dağda kırda rast getirsem bir dere 

Gözyaşlarım akıtarak çağlarım. 

Yollardaki ufak ufak izlere 

Senin sanıp bakar bakar ağlarım. 



Güneş güler, kuşlar uçar havada, 

Uyanırlar nazlı nazlı çiçekler.. 

Yalnız mısın o karanlık yuvada? 

Yok mu seni bir kayırır, bir bekler? 



Can isterken hasret oduyla yansın, 

Varlık beni alil alil sürüyor. 

Bu kaygıya yürek nasıl dayansın? 

Bedenciğin topraklarda çürüyor! 



Bu ayrılık bana yaman geldi pek, 

Ruhum hasta, kırık kolum kanadım. 

Ya gel bana, ya oraya beni çek, 





Güzüm
nuru, oğulcuğum, Nijadım.








GELEMEDİ NİJAD BABASINA.  AMA BABASINI ÇEKTİ
ORAYA







Orjinal Köşe Yazısına Git
— KÖŞE YAZISI SONU —