Hüzünlendiğiniz olur mu bazen ya da sevdiklernizi özlediğiniz?
Ben böyle hissettiğimde eski fotoğrafları çıkarıp önüme koyarım.
Bakın şu fotoğrafta annem nasıl da güzel gülmüş.
Gözgöze geliriz annemle.
İçim aydınlanır.
Ruhum sakinleşir.
Ya şu fotoğraftaki babam.
Motoksikletinin üzerinde kameraya neşeyle bakıyor.
Deklanşörün sesinden sonra gaza basıp uçup gidecek sanki.
Bu fotoğrafta ise nenemin kucağındayım. Sağ elimin işaret parmağı ağzımda.
Ablam nenemin yanında ayakta.
Eli nenemin dizinde.
Annem ve babam arkada ayaktalar.
Kameraya bakıyoruz ciddiyetle.
Ne güzel hep birlikteyiz.
Bakın bu fotoğrafta ise 7 arkadaş muziplikler yaparak kameraya bakıyoruz.
Fotoğraftan neşe taşıyor.
Hüznüm dağılıp gökyüzüne savruluyor.
Fotoğraf çekmek hayatı durdurmaktır.
Kaydetmektir.
Sonradan paylaşmaktır.
O anı tekrar yaşamaktır.
Aydın Sihay
