Gecenin 3'ü.

Derin bir uykudayım.

Ama biraz sonra uykumun tam orta yerinden bölüneceğini biliyorum.

Nitekim öyle de oluyor.

Saat: 3.15

Sevgili kedimin mırıltısıyla uyanıyorum.

Önce aldırmıyorum.

Uzanıp patisiyle elime dokunuyor.

Sırtımı dönüyorum.

Vazgeçmiyor.

Başucuma gelip dürtüklüyor.

Her gün bu oyunu oynuyoruz

Kalkmaktan başka çarem yok.

İnatçılığını biliyorum çünkü.

Lambayı yakıp yatağın kenarına oturuyorum.

Karşımda durmuş gözlerini dikmiş bana bakıyor.

"Ah!'' diyorum "Ah! baktıkça beni heyecanlandıran şu yeşil gözlerin olmasa çekilmezsin valla"

Romy'nin güzel gözleri geliyor aklıma.

Uyku sersemliğiyle terliğimi ters giyiyorum.

Tökezleyip kapıya çarpıyorum.

Sevgili kedim Farfara kapının ağzında durmuş acı içinde kıvranmamı sakince seyrediyor.

Sonra mama kabının başına gidip beni bekliyor.

Aydın Sihay

---------------------------------------------------

Saat: 3.15 Adana

Bir yıldır yaklaşık aynı saatlerde uyanıyorum.

Lambayı yakıyorum.

Bir süre tavanı izliyorum.

Ve tekrar uykuya dalıyorum.

Yokluğuna alışmak biraz zor oldu.