Papa II. Urban, 1042 yılında Fransa’nın Lagery kentinde doğdu. Soylu bir ailenin çocuğu idi. Çocukluğundan itibaren, katı bir dini eğitim aldı. Hızla yükseldi Papa oldu.
Dönemi, krallar ve imparatorların sürekli olarak birbirleriyle savaştığı zamana denk gelmişti. Urban da, bu ortamda iktidarını pekiştirmeye, Hıristiyanları bir araya getirmeye ve otoritesini güçlendirmeye çalıştı. Başlangıçta, çok az destek buldu. Zaman geçtikçe, hanedanlar Papa tarafından tanınma karşılığında kiliseyle ittifaklar kurmaya başladılar. Bu sayede Urban, arzuladığı güce kavuştu ve ilk Haçlı Seferi’nin yapılmasını sağladı.
Amacı Kudüs’ü Hıristiyan idaresi altına almak, bütün Hıristiyanları birleştirmekti Avrupa’daki bütün krallar bu uğurda savaşmayı kabul ettiler. Papa açıkça şiddeti teşvik ve şövalyelerin kan dökmelerinin haklı olduğunu ve Tanrı’nın yaşanacak katliamlar karşısında herhangi bir cezalandırmaya gitmeyeceğini iddia ediyordu.
1095 yılında, Clermont Konseyi’nde piskoposlara ve soylu insanlara tarihi bir konuşma yaptı ve sonuçta, piskoposları ve soyluları savaş için ikna etti. İşin ucunda, para, cennet ve kutsal toprakları geri almak vardı.
Papa, sefere katılan herkesin günahlarının affedileceğini ve doğrudan cennete gideceklerini, kutsal toprakları Hıristiyan hacılar için güvenli hale getirmenin ahlaki bir görev olduğunu, kutsal toprakların Batı Avrupa’nın kalabalık ülkelerinden daha zengin olduğunu ve bu zenginliğin Avrupa’ya taşınması gerektiğini, söyledi. “Ben, ya da Rab, Mesih’in müjdecileri olarak bunu her yerde yaymanız ve tüm insanları, fakir ya da zengin, rütbeli ya da rütbesiz askerleri ve şövalyeleri, bu Hıristiyanlara derhal yardım etmeye ve bu aşağılık ırkı kardeşlerimizin topraklarından silip atmaya ikna etmeniz için sizlere yalvarıyorum. Dahası, Mesih de bize bunu emrediyor. Karada, denizde veya putperestlere karşı savaş alanında ölenlerin günahları derhal affedilecektir.” Bağırıp duruyordu.
Bu çağrı destek buldu ve 60 bin ilâ 100 bin kişilik bir ordu hazırlandı. Sefere katılanların çoğu elbette bunu dindarlıktan yapmıyordu. Soylular, fetihten elde edilecek ayrıcalıkların ve zenginliklerin hayaliyle yanıp tutuşuyordu.
Bu soylular, kutsal topraklara giderken binlerce masumu öldürdüler. Haçlıların çoğu savaşmayı bilmeyen deneyimsiz köylülerdi. Eğitimli İslam orduları karşısında perişan oldular.
Kudüs, Haçlı Seferlerinin en büyük motivasyon kaynağı idi. Çünkü, İsa’nın çarmıha gerildiği ve dirildiği yerdi ve İsa’nın öğretilerini öğrenmek hayati önem taşıyordu. Kudüs aynı zamanda Müslümanlar için de önemliydi. Çünkü, İbrahim ve Muhammed peygamberlerin Allah’la karşılaşmak üzere cennete yükseldiği yerdi. Yahudiler içinse Tanrı’nı vaat ettiği topraklardı.
Yaşanan başarısızlık ve yenilgilere rağmen, Haçlılar büyük sayılardaki askeri güçlerinin yardımıyla Kudüs’e girmeyi başardılar ve herkesi kılıçtan geçirdiler.
II. Urban, fethin tadını çıkaramadı. Çünkü, müjde kendisine ulaşmadan öldü. Ama başlattığı Haçlı Seferleri, sonraki iki yüzyıl daha devam etti. Seferler sırasında milyonlarca insan, hayatını kaybetti. Bu yıkım yüzünden, toplumlar yoksullaştı, yüzlerce şehir ve kasabanın yeryüzünden silindi.
Yaklaşık bin yıl sonra bile, Hıristiyan ve Müslüman dünyası arasındaki medeniyet çatışması, bir din adamının çaktığı kıvılcımla başlamıştı.
SAVAŞI HİÇ KİMSE İSTEMEZ…
• GIDASI KAN VE GÖZYAŞI OLANLARLA,
• CEHATİN ZENGİN ETTİĞİ DİN TACİRLERİ VE APTALLAR HARİÇ.