Gün gelir insan bazen alır başını gider uzaklara, herkesten, her şeyden uzaklaşmak, bir başına kalmak ister.
Geride neler bıraktım, kimleri bıraktım diye düşünmek istemez.
Beyni dolmuştur, yüreği sıkılmıştır, boşalmak ister, rahatlamak ister, kendini bulmak ister.
Ve neyi nerede arayacağını bilmeden gitmek ister. Sadece gitmek!
Belki bulduğu aradığı değildir, belki yaşadığı istediği değildir, belki de yanlış zamanda yanlış yerdedir. Bu yüzden gitmek, her şeyi geride bırakmak ister.
Gitmek unutmaktır belki de yaşananları, anımsamak istenilmeyenleri.
Aradan zaman geçmesi, suların durulması, düşüncelerin hafiflemesi gerekir.
Bu yüzden gitmek bazen iyidir, gözden ırak yerlere.
Aynı yüzleri görmekten, aynı sesleri duymaktan, aynı şeyleri konuşmaktan ve yazmaktan bıkkınlık geldiği zaman, gitmek gerekir.
Gitmek, terk etmek değildir, gitmek bırakıp kaçmak, bir daha hatırlamamak da değildir.
Bazen daha güçlü, daha mutlu, daha huzurlu dönüşlere gebe kalır gitmeler.
Her ne olursa olsun, her ne yaşanırsa yaşansın, çakılıp kalmamak, zamanını iyi bilip, gitmek gerekir.
