.
Beyoba, Kaz Dağları’nın
zirvesinde bir köy. Köyün güzeli Emine; ailesini geçindirebilmek için, ürettiği
süt, bal, peynir, tereyağı vs.yi beş saat yol yürüyerek, pazaragötürüp satar,
işi bitince de aynı şekilde köyüne dönerdi.
Hasan, ova
köylülerindendi. O da aynı pazarda sebze ve meyve satardı. Tanıştılar pazarda
ve dünyanın en güzel, en saf, en doğal duygusu ortaya çıktı. Aşık oldular
birbirlerine.
Pazar,
Çarşamba günleri kurulurdu. Kurulurdu kurulmasına da, sanki o Çarşambalar
gelmez olmuştu. Geciktikçe hasret ve özlemi büyütüyordu artık. Karar verdiler
evlenmeye.
Karşı çıkan
da olmadı bu aşka. Ama bir sorun vardı Emine’nin ailesi için: Hasan ovada
yetişmişti. Dayanabilecek miydi ki Kaz Dağlarının zirvesindeki hayata? Yörük
hayatı ağır gelmeyecek miydi, Hasana?
Hasan’ın
gücünü sınmaya karar verdiler. Eğer Hasan kırk kiloluk/ya da kırk okkalık (60
kilo) bir tuz çuvalını beş saat mesafedeki Kazdağları’nın zirvesindeki obaya durmadan
ve dinlenmedenEmine’nin ardı sıra yürüyerek, çıkarabilirlerse; evlenmelerine
izin vereceklerdi.
Düşünmedi
bile Hasan. Sonunda Emine’ye kavuşmak vardı ya. Sırtladı çuvalı, düştü
Emine’nin ardı sıra yola. Beş-altı kilometre sonrayorulmaya, yavaşlamaya
başladı Hasan. Dizlerinin bağı
çözülüyordu adeta. Ova genciydi Hasan.Ağır iş yapmamıştı hiç, Emine’ye kıyasla.
Yığıldı, kaldı bulunduğu yere.
Emine Hasan’dan
habersiz,yürüyüp gidiyordu, kendi temposuyla. Bir ara döndü baktı arkasına Hasan
yıkılmış. Hayır, böyle bitmemeliydi bu hikaye. Omuzladı çuvalı başladı hızla
yürümeye, arkasına bile bakmadan.
Bilemedi
Hasan’ın ardından gelemediğini. Köye vardığında bir de baktı ki Hasan yok.
Döndü geri, çılgınca koştu, başladı Hasan’ı aramaya…”Hasan, Hasan,” diye
bağırarak. Sonra geldi bir gölete ulaştı. Bir baktı ki Hasan’a hediye ettiği
yazma gölün üzerinde yüzüyor. Batmamış. Sanki,” Gelirsen, buradayım,” der gibi.
İntihar
etmişti Hasan. Çünkü Emine’yi hak etmemişti. Bu utançla kendi köyüne de
dönemezdi.Emine ne yapsındı ki Hasan’sız dünyada? Girdi suya, aldı yazmayı ve
kendini oradaki Çınar ağacına astı
Şimdi o
gölete uzanan Çınar’a EMİNE ÇINARI, gölete de HASAN BOĞULDU GÖLETİ diyorlar.
EDREMİT’E, KAZ
DAĞLARINA YOLU DÜŞÜNLER;
NOT: Araştırırsanız, bu hikayenin başka
detaylarına da ulaşabilirsiniz. Ama ana teması bu. Benim içinse önemli olan
vermek istediği mesaj
