Bir insanın kendi hatalarıyla yüzleşmesi, yüzleşebilmesi çok önemli.
“Ben burada yanlış yaptım. Ben şu kişiyi haksız yere kırdım. Ben şunun hakkını yedim” demesi, diyebilmesi ve haksız olduğunu kabul etmesi büyük bir insani yükseliştir.
Çoğu kişi hatalarını görmek istemez. Görse bile kabul etmez.
Bir kişinin kendi yanlışlarıyla yüzleşebilmesi “Ben burada şu yanlışı yaptım. Keşke yapmasaydım” diyebilmesi onun kendi kendine hesap sorabilme cesaretine sahip olduğunu gösterir.
Bazıları vardır ki bırakın başkaları tarafından eleştirilmeyi, aynanın karşısına geçip kendi kendine “Hatta yaptın, kabul et” demeye bile tahammülü yoktur.
Ve bazıları yanlışlarını fark edip hatalarını telafi etme yoluna girerken, bazılarının ne dönecek virajı ne de yeni bir yola girecek gücü vardır.
Böyleleri de söylesen anlamaz uyarsan dinlemez. (t.d)
