Kışın tam ortasında, acılarla dolu yaşamına merhaba dedi! Bilmeden cehalatin kuru soğuğunu bir ömür çekeceğini... Cayır cayır yanacağını yüreğinin... Tebessüm etti hayata!
Kendi deyimiyle; on dördünde başladığı şiir yolculuğunu ölümüne dek sürdürdü. Bir şiir yazdı ki: 'Vatan Haini'... Sormaya görün, bir harika!
Güzeli anlatmak kolaydır da... Çirkini yazmak zor! Şairi şair yapan tam da budur: Çirkini bile güzel kaleme almak! Şiirin son peygamberi 'Kara Yara'da öyle bir anlatmışki iç ürperten iki kurbağayı... Sevesiniz gelir!
iki çıplak yavrucuk,
Birinci sayfada iki sütun üstüne
bir avuç kemik deri,
Delinmiş, patlamış etleri.
Biri Diyarbakırlı, Erganili biri.
Kolları, bacakları kargacık burgacık,
kafaları kocaman.
Ağızları korkunç bir haykırışla açık.
Birinci sayfada taşla ezilmiş iki kurbağacık.
İki kurbağacık, kara yaralı iki yavrum benim.
Yılda kim bilir kaç bininiz
acı suya bile doymadan gelip gidiyor...
Ve müsteşar bey:
(Kara yaraya tutulası)
''Endişeye mahal yok.'' diyor!>
Bugün 3 haziran! Büyük şair Nazım Hikmet Ran'ın ölüm yıl dönümü! 2 haziranda da iki büyük ustayı andık: Ahmet Arif ve Orhan Kemal'i! Tam da yeri gelmişken... Hasan Hüseyin, Nazım Hikmet'in acısını yaşıyorken içinde henüz... Bir gece; eli yüzü boya içinde, yorgun argın... Çalıştığı basımevinden çıkarken... Orhan Kemal'in ölüm haberini alır. Ve bu iki acıyı harmanlayarak: 'Haziranda Ölmek Zor' adlı o meşhur şiirini yazar.
gece leylak ve tomurcuk kokuyor.
Yaralı bir şahin olmuş yüreğim,
uy anam anam
haziranda ölmek zor!>
Haziran! Biliyorum; utana sıkıla açıyorsun çiçeklerini, ama çıktı adın ölüm ayına... İnmez yaza!
