Herkesin sorunu, acısı, kaygısı kendine yeter! İnsanlarla dalga geçer gibi demeçler vermek de alışkanlık oldu… Kimi her şeyi çözdüğünü söylüyor, kimi açlık çekenin olmadığını ileri sürüyor, kimi şahlanmaktan/ büyümekten söz ediyor, kimi daracık alanlara insanların sıkıştırılmasını övüyor, kimi karanlıkta çocukların okula gönderilmesinin ekonomiye katkısını anlatıyor, kimi algıları muştu gibi dile getiriyor… Bitecek mi, son bulacak mı diye bekleyin, bir şeyler iyiye gidecek mi diye bekleyin istediğinizce; daha da kötüye gidiyor…
Evinizden çıktığınızda dolmuşa ulaşacağınız sokak yolu boyunca gördüklerinizin yüzüne bakın! Ya evdeki eksiğinin, ya gereksinmesine yetişmekte zorlandığı çocuğunun, ya ay sonuna yetiştiremediği aylığının, ya elektrik/ su/ doğalgaz/ apartman ödeneği/ kredi kartının zorunlu tutarı içinde yüzüp gidiyor! İçinizden binbir soru geçmiyor/ içinizde sorular art arda sıralanmıyorsa eğer yaşamıyorsunuz demektir; yaşasanız bile “duygudaşlık” kurmayı unutmuşsunuz/ bir başınıza yaşamın süreceğine inanmışsınız/ yaşadığınız topluma yabancısınız demektir!
***
Ekonomik sorunların çözümü zorlaştıkça, “suçu” beceriksizliklerinde değil de özellikle “emeklilerin” üzerine yüklemeye çalışıyorlar bir de… Arkadaşımın “ne zamandan bu yana yazıyorsun” sorusu çerçevesinde, neden/ nasıl “yazmamam” gerektiğini sorgularken bu “umursamaz/ yazgıcı/ şükürcü” düşüncelerin toplumu nasıl kırılganlığa sürüklediğini düşünüyorum işte! Bu yurdu yönettiklerini, bu yurdun yurttaşlarının geleceklerini varsıllaştırdıklarını, doymalarını sağladıklarını, ulusal geliri hakça paylaştırdıklarını yineleyenlerin sözlerini art arda sıraladığınızda aklınızdan geçenleri korkmadan/ çekinmeden söyleyen kaç kişi kaldı söyleyin haydi!
Enflasyonun bu denli büyümesinin nedeni “emekli aylıklarıdır” denilmişti; anımsayın! Emekli kime denir, emekli yaşamını nasıl sürdürür, emekli hangi hakları taşır; bunların tümünü unutmuş olmalılar ki “böyle” çerçevesi kırılmış gözlükten bakar gibi bakıyorlar yaşananlara, başka bir tanımı da yok bunun!
***
Biri konuşunca bitmiyor ki, sıradakiler de benzeri üstelik kimi zaman daha sert dillerini ortaya çıkarmaktan uzak durmuyorlar! Zaman zaman medyaya da yansıyan, Ankara/ İstanbul arasında çifte makam aracıyla SGK’nın kazanımlarını kullanan Başkan Raci Kaya, kurumun parasal yapısındaki bozulmaya ilişkin hiç kimsenin aklına gelmeyen saptamasını yaparken “eskiden mezarda emeklilik denirdi çünkü 50–55 yaşında ölüyorduk, bugün ortalama ömür 78 yıla çıktı” demiş!
İnanın ne şaşırdığımı anladım ne de şaşırmadığımı, çünkü bu ya da benzeri açıklamalara öyle çok tanık oluyoruz ki! hangi birini sıralayacağımı da bilmiyorum! Düşünebiliyor musunuz? Bu yurdun yurttaşından alınan vergilerle gideri karşılanan kurumun gücünü istediği gibi kullanan başkan, insanların “yaşamasına” takmış! Şimdi eskisinden yirmi yıl daha çok yaşadıkları için kurumun parasal yapısı bozuluyormuş! Söylenecek söz bulamıyorum! Biraz daha sıkın kemerlerini emeklilerin o zaman, biraz daha açlık sınırından bile uzaklaştırın, yetmezse sağlık sorunlarında daha çok uzak günler için randevu verin, ilaçlarını kurumun listesinden çıkartın, bir artı bir evlere hapsedin; olmaz mı?
***
Yabancı bir ülkede deprem yaşanıyor/ tren kazası oluyor/ yapı çöküyor insanlar yaşamlarını yitiriyor, ekonomide verilen sözleri yerine getiremiyor “en üstteki yetkili” görevden ayrıldığını duyuruyor! İşini savsaklamış olabileceğini, bunu yapmaması gerektiğini belirterek sorumluluğu üstleniyor! Bizde sokakta insanlar katledildi, yüzyılın yıkımı şubat depreminde binlerce insanımız yaşamını yitirdi, birçok yurttaşımız molozların altından çıkarılamadı, tren kazalarında yitirilenler oldu, dere yataklarında yapımına izin verilen evler selde sular altında kaldı “takdiri ilahi” denerek sorumluluktan kaçtı sorumlu olanların tamamı!
İşte bu sorumluluktan kaçanlar, “SGK’ya ödenen primlerin ortalama süresi yirmi yıl, Almanya’da bu süre kırkbeş yıl, AB ortalaması kırk yıl” diyerek beceriksizliklerini örtmeyi sürdürdüler! Şunu soralım; emekliler kırk yıl çalışacak olsa, gençler için iş alanlarınız var mı? Belirttiğiniz ülkelerin “genci” olmayınca, işyerlerini ya kendi “yaş almış” çalışanlarıyla ya da dışarıdan getirdikleriyle sürdürmek zorundalar! Sokakları taşan üniversiteli gençlerin geleceklerini dışarıda aramalarının nedeni “beceriksizlikler” olduğunca, emeklisini yazgısına terk etmesi değil mi? Yeter ama bu denli “sorumsuzluk”; herkesin sorunu, acısı, kaygısı kendine yeter!
