“İkiyüzlü bir toplum olduk” diyenlerin sayısında artış olduğu belirlenmiş!
Sokakta görülen yüzler “göründen” başka yerdeymiş; gülümsemiş olsa da, iyi olduğunu söylese de, borç istediğinde “yok” dese de…
Bu son zamanlarda cep telefonunda da yer bulmuş;
Hemen yanı-başında, ya da evinde olmasına karşın, kent dışında olduklarını söyleyenlerin sayısında da artış gözlemlenmiş!
Toplumun bireyleri “kendi” sorunlarını düşünmekten, bir başkasının anlattıklarını dinlenmeye zaman ayırmak istemiyormuş!
Onun için de “varlar/ yok” olmuş!
***
Gerçekten “ikiyüzlülük” artıyor mu?
Günlük yaşamda karşılaştığımız, birlikte yürüdüğümüz, parkta söyleştiğimiz, kaldırımda çarpıştığımız, mahallede gülüştüklerimiz “ikiyüzlü” mü hep?
Gördüğümüz asılmış yüzler, duyduğumuz kaygı yüklü sözler hep “yalan” mı?
Araştırmacılar, en çok medya üzerinden yayılan “bakışın” bireyin tutumunu belirlediği ileri sürülüyor!
İzlenen diziler, politik atışmalar, konuşmacıların her konuda “biliyor” gösterilmesi…
“İkiyüzlülüğün” artışındaki “neden” deniyor!
***
Çocukluğumuzda “Dallas” adlı bir dizi vardı; Ceyar, Lusy, Suellin, Baby gibi oyuncuların aralarında yaşananlar “gençlik” yıllarımızı kamçılardı…
Ama düşündürürdü de…
Kimin, nerede, ne yaptığı karmaşasında topaca dönerdi beynimiz!
Oniki Eylül’lü yıllar, yaşananlar, kurtarılmış sokaklar, köşe başlarını zapt edenler arasında “Dallas” izlenen anlar…
Amca, yiğen, yenge, baldız, kuzen…
Tanımadığımız, bilmediğimiz, yaşamımızın içinde yer bulamadığımız konularla dopdoluydu…
Ancak “deli/ kanı” kamçılamış olsa da yalanımızdı!
***
Günümüzde ekranlara yansıyan…
Komşumuzda görsek “delleneceğimiz” konular bizim oyuncular, bizim yapımcılar, bizim yönetmenlerimizce ekranlarda…
Ortada bir başoyuncu, etrafında birden çok karşı-cins, herkes “onunla” olmak için düzen/ dolap kurmak için yarışıyor!
Adana’da çekilen dizilerin biri böyle...
Kadın bir ağanın oğluyla birlikteyken, olaylar karşı-ağanın oğluyla evlenmesine dek götürüyor!
Her iki ağanın oğlu daha önceden birbirini biliyor/ tanıyor!
Adına “sanat” dünyası denilen yerde bu ya da buna benzer birliktelikler hoş bulunabilir/ sünger surat olunabilirse de, Adana yaşamında “böyle” bir olgunun bugün bile var gösterilmesi büyük anlamsızlık, izleyiciyi “ikiyüzlülüğe” yöneltme çabasından başka bir şey değil!
Anımsayın, diğer dizede…
Her şeyi silahla, kurşunla, boğazına çökerek, hayvan kesimevleri gibi can alarak çözümleyen bir katman…
Adana’da sanat yapılmasına, Adana’da dizi çekilmesine, Adana’nın tanıtılmasına “karşı” olmasam da; böyle yaklaşımların “ikiyüzlülükten” beslendiğini düşünerek, Adana’ya zarar verildiğini düşünüyorum…
Bugün her şeyi ile “Dallas’ı” geride bıraktık!
***
“İkiyüzlülük” gördüğümüz alanlar öyle çok ki…
Kutlamalar, düzenlenen özel günler, yapılan uzun konuşmalarla anımsanan kadınlar, çocuklar, büyükler, bu yurt için yaşamlarını yitirenler, yaşama anlam kazandıranlar…
Kutlama sonunda “neden” unutulur?
Daha dün Kadınlar Günü kutlandı, o alanlarda kadınlar susturulmaya çalışıldı, geçtiğimiz hafta bu yurt için yaşamlarını yitirenlere verilen sözler vardı, her Ata’nın anılmasında “izindeyiz” diye bağıranlar vardı…
Sokaklarda yine şiddet, politikacıların dilinde yine kan/ revan, ekranlar yine bilgisizlerin bilgisine dayanarak çözüm üretmek peşinde…
Kurgunun “ikiyüzlülüğünden” dolayı olmalı…
***
“İkiyüzlü bir toplum olduk” diyenlerin sayısı artarken;
Toplum bireylerinin birbirinden kopuk, birbirine güvenmeden sürdürdüğü bir yaşamı önünüze alın…
Seçtiğine güvenmeyen bir toplumduk…
Şimdi bir de “komşusuna, arkadaşına, yakınına” güvenmeyen durumla karşı-karşıyayız!
Gördüğümüz yüz, duyduğumuz ses sanal değil; yalan!
Toplumu-bireyleri yaşadıklarının dışına itekleyenler, itekleyen daha da güçlensin diye uğraş verenler, karşı koyanı alanlarından kovanlar, karşı geleni işsizlendirenler, karşı duranı bir kaşık suda boğanlar “hep” aramızda…
“Hep” aramızda oldukça, “ikiyüzlülük” hep yanı başımızda!