İLHAM GELMEDİ AMA

Sabah kalkınca ilk işim mesajlara ve maillerime bakmaktır. Bu sabah da öyle oldu. Bir sürpriz vardı. Çok sevdiğim, değer verdiğim bir dostum, bir video göndermiş. Behçet Kemal Çağlar’la, Münir Nurettin Selçuk’un bir anısı anlatılıyor videoda. Arka fonda da Münir Nurettin Kalamış’ı okuyor.
Altına da bir not düşmüş dostum: ”Bu sana kim bilir ne ilhamlar verir.”
İlham gelmedi henüz ama o ses beni bir zamanların İstanbul’una götürdü.
İstanbul’un İstanbul, Boğaziçi’nin Boğaziçi olduğu yıllar. Bir yaz akşamı..Yeniköy ile İstinye arası. Semt sakinleri sandallarla akşam sefasına çıkmışlar, gönüllerince demleniyorlar. Yalıların bahçelerinde benzer düzen.
İstanbul kendi kültürüne yakışır şekilde şarkılar söylüyor, eğleniyor.Kıyıdakiler söylerken kayıktakiler dinliyor, Sonra kayıktakiler söylüyor, kıyıdakiler dinliyor.Daha sonra da karşılıklı takdir sözleri… Son derece seviyeli ve saygılı..
Kayıkları Boğaz akıntısına karşı tutmak için elde kürekler küçük küçük turlar atıyorlar. Yalı rıhtımlarına çarpan dalgaların hışırtısından başka gürültü yok. Ses, ahenksiz olduğunda gürültü, ahenge tabi olduğunda müzik olur ya, musikiden uzaklaşmak istemiyor kayıktakiler.
Birden sahilden bir ses yükseliyor. Tiz, titiz bir ses. Daha önce birkaç şarkı geçmiş ama çevre rahatsız olmasın diye adeta kısık bir sesle söylemişti. Şimdi ise tam bir gazel…Hakkını vererek…Usulüne göre; gerektiği gibi Suzidil makamında
Matemse eğer anlaşılan reng-i siyehden.
Kabrim de benim olmalıdır seng-i siyehden.
Şems olmasa bülbül de olur gül de siyehreng.
Feryâd bu gülşendekiaheng-i siyehden.

Rıhtımlar suskun, kürekler duruyor ses çıkarmamak için. Gazel bitiyor. Herkes büyülenmiş gibi bir süre daha suskun. Derken sandalların birinden bıçkın bir ses yükseliyor. Bıçkın ama edepli, bıçkın ama saygılı. Yırtıyor sessizliği :
-“Nurol! … Münir misin, mübarek?”
Ve sahilden cevap geliyor.
-“Ta, kendisi…”
Evet, Münir Nurettin Selçuk’muş o tiz perdeden okuyan gazelhan. O da, iki arkadaşıyla demleniyormuş sahilde
NE GÜZEL GÜNLERMİŞ O GÜNLER.
• YIKMIŞ YOK ETMİŞİZ, İSTANBUL’U DA KÜLTÜRÜNÜ DE, TARİHİNİ DE.
• HALA DA, ARA VERMEDEN DEVAM EDİYORUZ, YOZLAŞTIRMAYA.
NE DERSİN GÜZEL DOST…
• YİNE KISMET OLACAK MI SAHİLDE BİRLİKTE DEMLENMEK?




Orjinal Köşe Yazısına Git