“Ben insanım”
Demiş ise, gerisi laf-ı güzaftır..
Emevi halifesi, Ömer bin Abdulaziz, Muaviye’nin,
Aleviler üzerine lanet okunmasının, kara propagandasını,
1350 yıl önce önünü kestiğinden bu yana,
Alevilerin çilesi bitmemekte..
Bu kin, bu nefret, insanoğlunun Allahı aynı olan
kitleye zulmünü bir türlü bitirmedi..
Yakıldılar, yıkıldılar, kınandılar, aşağılandılar, öldürüldüler acımasızca..
“Ben insanım”
Bu iki kelimenin,içindeki milyonlarca anlamı yok saydılar..
Menfaatin için; her türlü çakallığı marifet sayarsın..
Abdest alıp, Allahın karşısında, aklından enva-i türlü fetbazlığı geçirirsin..
Talkımı, fetvayı vermeyi ihmal etmez, dininin yok saydığı şeylere
mey-l edersin..
Alevi’yi yerer, yere koyarsın..
Parmaklarının hepsi birmi?
Senin kardeşin,aynı sen mi?
Annen bir.. Baban bir..
Neylersin?..
Her ne inanç (mezhep) olursa olsun, milyonlarca güzellikleri var.. Telkinleri ve ruhani anayasası var.. Yazılmamış.. İçimizde..
Elbette dinini, inandığı kurallara göre yaşayan ve uygulayan, masumane her kimse; Yüce’dir.. Ulu’dur..
“hepimiz insanız”.. “ben insanım”..