<strong>KATHARLAR ve TARİHİN İLK SOYKIRIMI</strong>

Kılıçlarından kan damlayan Kuzeyli Baronlar, zırhlarını şakırdatarak geldiler. Başpapaz Arnaud Amaury’nin huzurunda diz vurup sordular;

-“ Kathar sapkınları, çoluk çocuk Beziers Katedraline sığınmış. Onları korumak isteyen dini bütün halk, Katoliğiyle, Yahudisiyle aralarına karışmış. Tanrının kullarını şeytana tapanlardan nasıl ayıracağız, peder?” Katharlar üzerine, Haçlı Seferini düzenleyen başpiskopos, bütün bilgeliği ile cevap verdi:

-“Siz hepsini öldürün. Tanrı kendi kullarını ayırmayı bilir.”

Kimdi bu sapkın Katharlar? Katolik Kilisesini neden bu kadar kızdırmışlardı. Katharizm; Hıristiyanlık kökenli bir tarikat. Güney Avrupa, Kuzey İtalya ve ağırlıklı olarak da Güney Fransa’da yayılmışlardı. Gerçek Hıristiyanlığı kendilerinin yaşadığına inanıyorlardı. Ama Katolik Kilisesi onları sapkın ilan etti. Öğretileri satırbaşlarıyla kısaca şöyleydi:

Tanrı, ruhsal bir varlıktır ve sevgidir.

İsa, Tanrı’nın oğlu değildir; hepimiz gibi bir ruhtur.

İsa, Tanrı’nın peygamberidir; ancak mucizeleri yoktur ve kurtarıcı değildir.

Ruh ebedi ölümsüzdür, beden geçicidir, sürekliliği yoktur.

Ruhun kurtuluşu maddi bağlardan kopmakla mümkündür.

Dünyada düalite ilkesi; iyinin ve kötünün dengesi geçerlidir.

Dünya yaşamı ötesinde bir cehennem yoktur.

Cehennem, kötülük dolu yeryüzüdür.

Kötülüğün kaynağı bedensel istekler ve maddi hırslardır.

Mal ve mülk edinme kaygısı, nefsanî bir kaygıdır.

Katolik öğretileri, boş inançlardan başka bir şey değildir.

Tanrı ile insan arasına hiç kimse giremez.

İnanç için yetkili bir aracıya ve din görevlisine ihtiyaç yoktur.

İnsanlar eşittir ve özgürdür; hoşgörü, kardeşlik, dürüstlük, çalışkanlık esastır.

Nefis terbiyesi ve şeytanın kötülüklerinden kurtulan insan “kusursuz” olur.

Bu ilkeler Katolik Kilisesinin tepkisini çekti. Din elden gidiyordu. Katharlar kültürel, bilimsel, ekonomik olarak Kuzey Fransa'dan ileri düzeydeydi. Yunanca, İbranice ve Arapça’yı ders olarak okutuyorlardı. Kuzeydeki asiller isimlerini yazamazken, Katharlar edebiyat ile uğraşıyorlardı.

Papa III. Innocentius bölgeye 1203 yılında temsilciler, 1206 yılında vaazlar vermesi için papazlar gönderdi. Ama Katharlar gelişmeyi ve yayılmayı sürdürüyordu. Kilise çok rahatsız oldu ve bölgeyi günahkar ilan ederek, bir Haçlı Seferi düzenledi.

30.000 kişilik bir ordu kurdular. Ödül olarak, ganimet ve günahlardan arınmak da vardı. Kathar inancında silah kullanmak yoktu, kendilerini savunmadılar bile; sadece ölümü beklediler.

Kahraman Haçlı Ordusu anında kadın ve çocuklar dahil, 20.000 masumu kılıçtan geçirdi, bütün kasaba ve şehirleri yağmaladı, ekili tarlaları yaktı ve bölgedeki bütün topraklara el koydu. Bölge tamamen ele geçirildikten sonra, hayatta kalanlar Engizisyon mahkemeleri kararıyla yakıldı.

Haçlıların arkalarında sadece bir kan gölü ve “Avrupa Tarihinin İlk Soykırımı”nı yapma unvanı kalmıştı.

KATHAR KATLİAMI AVRUPA’YI 300 YIL GERİ GÖTÜRMÜŞTÜ .