New York'ta yağmurlu bir şubat günü, Crosby sokağındaki Housing Works kitabevinden içeri girdiğimde yağmur iyice şiddetlenmişti.
Kapıda bir an durup insanı sarıp sarmalayan o güzelim kitap kokusunu içime çektim.
Her zaman yaptığım gibi.
Buraya sık sık uğrar, Cafe bölümünden kahvemi alır, her zamanki masama oturur, kitap okur ya da dergileri karıştırırım.
Kitaptan bir ara başımı kaldırdığımda onu gördüm.
Tam karşımda kitap rafları arasındaki panoda ışıltılı gözleriyle bana gülümsüyordu.
Panodaki afişte iki gün sonra yapılacak yeni kitabının imza gününe davet ediyordu.
Öylesine şaşırdım ki.
Ve öylesine mutlu oldum ki...
Tanıştığımız o güne döndüm.
Uzun yıllar önceydi.
MoMA ' dan sergi daveti almıştım.
Sergiyi hazırlarken salona elinde kırmızı şemsiyesiyle (o gün de yağmur vardı) çok güzel biri girdi.
Bir resmimin önünde uzun zaman durunca yanına gittim.
İngilizce giriş yaptım.
Gülümseyerek merhaba deyince şaşırdım.
Kitabının İngilizce basımı için geldiğini, bir süredir burada yaşadığını ve yakında çıkacak kitabının imza günü yapılacağını söyledi.
Bir kafeye oturup uzun uzun konuşmuştuk.
Edebiyattan, resimden, hayattan söz etmiştik.
Sonraki günler ve sonraki günler hep birlikteydik.
Unutulmaz güzel günlerdi.
Kitabı çıkınca imza gününe davet etti.
Şu an bulunduğum kitabevinin adresini verdi.
Geleceğime söz verdim.
Ama bir motosiklet kazası sonucu uzun zaman hastanede yatınca gidemedim.
Bir kaç kez telefon açtığım
halde yanıt vermedi.
Türkiye'ye dönmüştü sanırım.
O günden beri buradan çıkmaz oldum.
İşte şimdi karşımdaydı.
Ve bana gülümsüyordu.
İmza günü kitabını alıp beklemeye başladım.
İmzalaması için uzattım.
Bir an başını kaldırdı göz göze geldik. Sanırım tanıyamadı.
Kime imzalıyorum? dedi
Adımı söyledim.
Bir an durdu , imzaladı ve sonra başını kaldırmadan kitabı uzattı.
İçimde buz gibi bir rüzgar esti.
Kitabı alıp dışarı çıktım.
Arkamdan hüzünle baktığını ve bir kaç damla gözyaşının yanaklarından süzüldüğünü göremedim.
Aydın Sihay
