Önce birkaç gazete haberi:
Siz araştırırsanız bu listeden çok saha ilginç atamalar bulabilirsiniz.
Şimdi de tarihe bakalım mı?
Tevfik Fikret sadece büyük bir şair değil, büyük bir insan, korkusuz bir vatanseverdi.
“Kıran olursa da kırıl sen, fakat bükülme sakın,” diyecek kadar doğru;
“Hak bellediğin bir yola yalnız yalnız gideceksin,” diyecek kadar korkusuzdu.
Bu doğruluk bu korkusuzluk, onu inatçı, huysuz, hoyrat bile yapıyordu. En yakın dostu Hüseyin Cahit’in Vefa İdadisi Müdür Yardımcı ve Türkçe öğretmeni olunca, günün resmi geleneğine uyarak, “Vatanıma, milletime, PADİŞAHIMA sadakatle hizmet edeceğim..” dediğini gazetelerde okuyunca çıldırmış ve ona gönderdiği bir mektupta arkadaşına ağzına geleni söylemişti. Çünkü o padişaha hitaben;
“Zulmün topu var, güllesi var, kal’ası varsa,
Hakkın da bükülmez kolu, dönmez yüzü vardır.
Göz yumma güneşten, ne kadar nuru kararsa,
Sönmez ebedi, her gecenin gündüzü vardır.
Millet yoludur, hak yoludur, tuttuğumuz yol.
Ey hak, yaşa…Ey sevgili millet yaşa, var ol,” diyen adamdı.
Dünya nimetlerinde gözü yoktu. İttihat ve Terakki kendisine Maarif Nazırlığı teklif edince,
-“Recaizade’si olan bir memlekette, o makama geçmek bana düşmez,” diyerek, Recaizade Ekrem’e, liyakate, yeteneğe, makama olan saygısını büyük bir tevazu ile göstermişti.
BİR ÜLKEDE, FİKRET, ANLAŞILMASI NE KADAR ZOR BİR KARAKTER, DEĞİL Mİ?