2006 yılıydı…
Yakın Doğu Üniversitesi’nin davetlisi olarak KKTC’ye gitmiştim…
Adana’dan ve çevre illerden benim gibi bir çok gazeteci davet edilmişti…
Adana’dan davet edilen isimler arasında birisi vardı ki, adeta KKTC’yi şenlendirmişti…
O kişi gülen yüzü ve esprili hareketleriyle insanları kahkahaya boğan Mesut Eray’ın ta kendisiydi…
Birbirimize “Canım Abim” diye hitap ederdik…
KKTC’de aynı odayı paylaştık…
Mesut ağabey ile dertlerimizi de paylaştık…
Mesut Eray o kadar çok yönlü bir insandı ki, müzisyenlik yapar, piyano çalardı…
Kıbrıs’taki gezimizde piyano çalıp, güzel şarkılar söylerdi…
O yıldan sonra dostluğumuz daha da pekişti…
Hatta 2011 yılında eşim Emine hanımla evlendiğimizde düğünümüzü şenlendirmişti…
Düğünümüzde birlikte şarkılar söyledik. Mesut Eray bizleri çok mutlu etmişti…
Mesut Eray hem fotoğraf sanatçısı, hem müzisyen, hem de gazeteciydi…
Haftalık olarak yayınlanan Ses Gazetesi’nin imtiyaz sahibiydi…
Gazetesini büyük bir titizlikle ve özenle hazırlardı…
Hatta öyle ki, hastanede tedavi gördüğü sırada Mesut Eray oğlu Fatih’e “Gazetemin Haziran sayısını hazırlayıp çıkarın” diyerek bir bakıma vasiyette bulunmuş…
Mesut Eray, işini öylesine severek yapardı ki, ortalıkta “Gazeteciyim” diye gezen kişiler onun eline su dökemezdi…
Mesut Eray, hiç olmazsa gazeteciliği ciddiye alıyor, mesleğin hakkını veriyordu…
Mekanın cennet olsun “Canım abim” Mesut Eray…
