Paris'de bulunduğum yıllarda bir resim sergisine gitmiştim.
Hayatımı derinden etkileyen bir resimle karşılaşmıştım.
GUERNICA
Picasso'nun, savaşın dehşetini ve insanlığın çöküşünü anlatan bu resmi karşısında öylesine heyecanlanmıştım ki.
Feleem şaşmıştı. Nasıl müthiş bir resimdi öyle.
Sergi kapanıncaya kadar hemen her gün gitmiş resmin karşısında saatler geçirmiştim.
Ve karar verdim Picasso'yla muhakkak tanışmalıydım.
Saint-Germain semtinde Rue des Grands- Augustines'de atölyesi olduğunu öğrendim.
Paris'de yayınlanan VERDE adlı sanat dergisindeki bir söyleşisinde çorbayı çok sevdiğini sabahları özellikle "gazpacho"(soğuk domates çorbası) içtiğini okumuştum.
Bir sabah erkence uyanıp Adana'dan gelirken getirdiğim mercimekle ve annemin tarifine göre mahluta çorbası yaptım.
Yanına da bir baş soğan kırıp sefertasına koyup atölyesine gittim.
Kapıyı balerin karısı Olga açtı.
Picasso'yu görmek istediğimi çorba getirdiğimi söyledim.
Çorbacıdan mı geliyorsunuz? dedi.
Hayır Adana'dan dedim.
Olga konuşmadan bir süre yüzüme baktı.
Sonra elimdeki sefertasına.
"Deli mi ne" der gibi bakıyordu.
Ürkekçe gel dedi.
Beni oldukça büyük ve aydınlık atölyeye soktu.
Biraz sonra üstünde onun simgesi haline gelen çizgili kazak, beyaz pantolon ve başında şapkasıyla Picasso içeri girdi.
Kalbimin atışı hızlandı.
Hemen eline uzanıp öpüp başıma koydum.
Şaşkınlıkla yüzüme baktı.
Biz de adettir ustanın eli öpülür dedim.
Kendimi tanıtıp sefertasını uzattım. Size çorba yaptım dedim.
Bir an ne yapacağını bilemedi. Sonra sefertasını açtı.
Masadan bir kaşık alıp tadına baktı. Sonra bir kaşık daha.
Çorbayı bitirince yüzü güldü.
Tarifini istedi verdim.
Gel senin resmini yapayım dedi.
Olga fotoğrafımızı çekti.

Aydın Sihay

Guernica şu an Madrid'de Museo Reina Sofia'da sergilenmektedir.Daha Azını Gör