Adını tarihe gönüllü kadın asker diye yazdırmış ve bütün yiğitliklerine rağmen pek de hatırlanmayan bir kahramanımızdır. Tayyar Rahmiye diye bilinir

1890 senesinde Osmaniye’de doğdu. 1920’de, Osmaniye Fransız işgali altındaydı. Fransızlar halka olmadık işkenceler yapıyordu. RahmiyeHatun, bu saldırı ve işkencelere dayanamadı ve dayandı HüseyinAğa’nın kapısına. Millî kuvvetlerine katılmak istiyordu.
Hüseyin Ağa,Rahmiye Hatun’a;
-“Bacım, bu, er işidir, sen cephe gerisinde belki daha yararlı olursun,” dese de dinletemedi. Rahmiye Hatun, diretti, hatta isyan etti:
-“Vatanın savunmasında hepimiz eriz. Düşman toprağımıza ayak basmış, harîm-i ismetimizi kirletmek istiyor. Elim silah tutarken ben nasıl savaşmam.'

Ve Rahmiye Hatun savaşa kendi müfrezesiyle katıldı. Kundakçılık yaptı. Osmaniye yakınlarında bulunan demiryolu tünelini patlattı. Hüseyin Ağa’nın millî kuvvetlerinin, Fransız Kuvvetleri’ne yaptığı taarruzda, kendi müfrezesiyle katıldı. Fransızlara büyük zayiat verdirdi ve düşmanın 80 tüfekle ve iki makineli tüfeğine el koydu.
Hasanbeyli civarındaki çatışmalar sırasında askerlerimizin bir kısmı şehit düştü. Düşman eline bırakmadı onları,RahmiyeHatun.askerleriyle birlikte, kahramanca savaşarak onları kurtardı. Hatta o şehitlerden bazılarını sırtında taşıdı. Öyle gayretli, öyle hızlıydı ki Rahmiye Hatun, ona Tayyar Rahmiye dediler. Yani Uçan Rahmiye
1 Temmuz 1920’de, Tayyar Rahmiyemüfrezesi ile Fransız karargahını basmak üzere yola çıktı.Fransızlar çok şiddetle karşılık verdiler ve müfreze durdu, yere yattı. Tayyar Rahmiyekabullenemedi durmayı. Yoğun ateş altında ayağa kalktı ve“Ben kadın olduğum halde, ayakta duruyorum. Siz erkek olarak yerlerde sürünmekten utanmıyor musunuz,”diye bağırdı. Ama ne yazık ki, aldığı kurşun yaralarıyla karargâha varmaya çok az kala şehit oldu.
Bazı insanların ölüsü bile kahramanlık yapar. Bu sözler tüm müfrezeyi ayağa kaldırdı Onun şehit olmasını müfrezesi yeterli emir saydı ve kahramanca dövüşerek, karargâhı ele geçirdiler.
Tayyar Rahmiye şehit olmadan önceki son konuşmasında içine doğmuş gibi şöyle demişti; -“Arkadaşlar, düşman karargahını mutlaka alacağız. Yalnız sizden bir isteğim var. Eğer ben şehit olursam, cesedimi sakın düşmana bırakmayın.”
Bırakmadı arkadaşları, TayyarRahmiye’yi.ŞimdiUlu camii çevresindeki şehitlikte huzur içinde yatıyor. mezartaşında şunlar yazılıdır:
“Yarınların sahibi ey gençlik,
İyi tanı, ebedi sükûnetle bu mezarda yatan,
Hak için, bayrak için canını feda edip
Armağan etti bize, bu mukaddes vatanı.''