Ortaçağ Hristiyan dünyası yüzlerce yıl süren Haçlı Seferlerinde başarısız olunca halk Kiliselere karşı tepki gösterip, Ortodoks ve Katolik mezheplerinden başka mezheplere yönelince, Kilise telaşlandı. Din elden gidiyordu ve engellenmesi gerekirdi.
Engizisyonu keşfettiler. Başka dinlere, mezheplere inanmak sapkınlıktı. Sapkınları hemen yakalıyor, yargılıyorlardı. Yargılamadan önce de sanıkların suçlarını itiraf etmeleri için kan dondurucu işkencelere tabi tutuyorlardı.
Dayanılmaz işkencelerin ardından mahkemeye çıkan kişiler suçlarını kabul ederlerse ceza verilme aşamasına geçiliyordu. Mahkeme suçun ağırlığına göre genellikle kırbaç, hapis, sürgün, boğarak öldürme ve yakarak öldürme cezaları veriyordu. Mesela 1481 yılında İspanya'nın Sevilla mahkemesi yaklaşık 4.000 kişiyi ölüme, 17.000 kişiyi de diğer cezalara çarptırmıştı.
Yakarak öldürme cezası uygulanmasında diğer cezalardan farklı olarak halkın da katıldığı büyük törenler düzenleniyordu. Törene verdikleri isim “AUTO DA FE” (Ateşe Atma Cezası) idi. Tören yılda birkaç kere düzenleniyor, herkesin izleyebilmesi için özellikle pazar günleri seçiliyordu.
Meydana çıkarılan kurbanlara, “San Benito” adını verdikleri, topuklarına kadar inen sarı renkli, üzerinde ateşi körükleyen ejderha ve iblis resimleri olan bir elbise giydiriliyor, böylece. kişinin iflah olmaz bir sapkın olduğu anlatılmış oluyordu. Ayrıca kafalarına “coroza” diye adlandırdıkları kağıttan bir başlık geçiriliyordu. Başlıkta iblis resimleri bulunuyordu. Halkın arasından geçerken, olumsuz sözler söylemesin diye, ağızları bir tıkaçla kapatılıyordu.
İnfazın yapılacağı alana, mahkum sayısı kadar kazık çakılıyor ve çevresine kuru çalılar yerleştiriliyordu. Mahkum yerden dört metre yükseklikte duracak şekilde yüzü halka dönük kazığa bağlanıyordu. Kazığın her iki tarafında hazır bulunan din adamları, suçluya dine dönmesi için 15 dakika öğüt veriyor, eğer suçlu dine dönmeyi kabul ederse, daha az acı çeksin diye önce boğularak öldürülüyor, sonra yakılıyordu. Suçlu dine dönmeyi kabul etmezse, halkın, "Yakın bunları," çığlıkları arasında çalılara ateş veriliyordu. En çok odun getiren, en çok sevabı kazanıyordu. Ateş uzun sırıklarla suçluların yüzlerine atılıyor, bu vahşet mahkûmların yüzleri yanıncaya kadar tekrarlanıyordu. Bu arada coşan halk yüksek perdeden alkışlarla törenin tadını çıkarıyordu.
Engizisyon dönemi boyunca Avrupa'da yüzlerce auto da fe töreni düzenlendi ve binlerce kişi sevinç çığlıkları eşliğinde meydanlarda yakıldı. Düşünce, insan ırkına bahşedilmiş en doğal haktı ama tarih boyunca birçok millet can korkusuyla bu hakkını kullanmadan egemenlere iade etmişti.
Eğer günah diye bir olgu varsa tarih boyunca yaşanmış en büyük günahlar, günah diye kendileri gibi düşünmeyen insanları yakan, yakmaktan zevk alan zümreleri yaratan, bağnaz, aymaz din adamlarıdır.
Biliyorum, çok nahoş bir yazı. Ama Engizisyonun sadece işkenceden ibaret bir yargılama sistemi olmadığının, tarih boyunca insanların birbirlerine uyguladıkları ile insandan daha vahşi bir yaratık olmadığının da hatırlatmak istedim.
VE BÜTÜN BUNLAR DİN ADINA YAPILIYORDU.
