Sabite Tur Gülerman...
1927 ‘de Çorum’da dünyaya gelişinden kısa
bir süre sonra,aile İstanbul a taşındı. Ortaokulu bitirdikten sonra Salih Orak,
Eyyubi Ali Rıza Şengel, Selahattin Pınar, Sadettin Kaynak’tan dersler aldı.
1948 yılında Ankara Radyosuna girdi. 2,5 yıl sonra İstanbul’a döndü ve Tepebaşı
Gazinosunda okumaya başladı. Burada Selahattin Pınar’la birlikte sahneye
çıkınca da olanlar oldu.
Duygu adamı Selahattin pınar, zaten kolay aşık oluyordu ama Sabite de aşık
olunacak kadındı. Gözler şimşekler çakıyor, kalplerde gök gürültüsü. Çok güzel
okuyordu Sabite. En çok duyarak okuduğu eserlerden biri de
“Söndü yadımda akisler gibi aşkın seheri.
Duruyor gözlerinin kalbimin üstünde yeri.
Bir kesim kuru yollarda ümitsiz yaşadım.
Bülbülü duymadı hiç zarının gül bahçeleri.” idi.
Peki beste kimindi dersiniz? Pınarın
elbette. Bir rivayete göre, bu şarkıyı bir gecede bestelemişti. Hep sevdiler
birbirlerini. Son derece saygılı, son derece seviyeli. Pınar bakın nasıl laf
çakmıştı Sabite’ye:
Bakışı çağırır beni uzaktan,
Varınca çatılır kaşlar, nedendir?
Bir yandan hoşlanır azarlamaktan,
Bir yandan gözünde yaşlar nedendir?
Derindir alnımda gurbet çizgisi.
Değişmez diyorlar bahtın yazısı.
Gönlümün içinde var ki bir sızı.
Her akşam yeniden başlar nedendir?
Hasreti bağlayıp sazın teline,
Yıllardır çıkmışım gurbet eline,
Düşmüşüm bu yüzden elin diline,
Üstelik yâr beni taşlar nedendir?
Olmadı kavuşamadılar
birbirlerine. Ve Selahattin Pınar öldü, Sabite’yse, ondan sonra da Pınarı
sevmeye devam etti. Hiç aklından çıkarmadı. Mezarının başında da Nihavend’den
seslendi içli, içli
Şu seven kalbin feryadını duy, bir gece
olsun.
Ses ver ne olur, tatlı sesinle acılar dursun.
Karşımda senin gül renkli yüzün ay gibi doğsun.
Güldür beni de,güldüğüm akşam son gecem olsun.
BİR FERYAT, BİR FİGAN Kİ YERE GÖĞE SIĞMAZ.