Bir insan düşünün...

Olimpiyat şampiyonu oluyor...

Daha da önemlisi dünyada hiçkimsenin yenemediği İranlı güreşçiyi yeniyor...

O insan, o olimpiyat şampiyonu İsmet Atlı...

Geçen yıl 4 Nisan’da kaybettik...

O, Ankara’da şampiyonların yattığı yerde toprağa verilmeyi kabul etmedi, “Beni doğduğum, büyüdüğüm Kozan Toklular Köyü Mezarlığı’nda anne ve babamın yanına yatırın” vasiyetinde bulundu...

Uzunca bir süre hasta yatağında yattı...

Hastayken geleni-gideninin haddi hesabı yoktu...

Vefat etti...

Bir mezar taşı bile yoktu...

Adana Büyükşehir Belediyesi anıt mezar yaptırdı...

Ne yazık ki, vefatının birinci yılında hiçkimse onu hatırlamadı...

Bir anma töreni bile yapılmadı...

Ne Adana merkezdeki belediye başkanları, ne de Kozan Belediye Başkanı, İsmet Atlı’nın ölüm yıldönümünü hatırlamadı...

Ölümünün birinci yılında İsmet Atlı’nın mezarı başında sadece kardeşi Hüseyin Atlı vardı...

Başka kimse yoktu...

Halbu ki O, Olimpiyatlarda şampiyonluk kürsüsüne çıkarak Türkiye’yi, Adana’yı, dolayısıyla Kozan’ı onurlandırmıştı..

Peki Adana ne yaptı O’nun ölüm yıldönümünde?..

Unuttu!..

Hadi belediyeler unuttu diyelim...

Peki nasıl olur da Güreş Federasyonu’nun Adana İl Temsilcisi unutur?..

Adana’dan niye şampiyonlar çıkmıyor serzenişinde bulunuruz-bulunurlar...

Adana, Olimpiyat Şampiyonu’nu hatırladımı ki, “Niye Şampiyonlar çıkmıyor” serzenişinde bulunalım?..

Önce, şampiyonlarımızı unutmayalım, sonra yeni şampiyonlar bekleyelim...