Öylesine mahzun duruşu vardı ki gördüğünüz bu sandalyenin.
Ve öylesine yalnız.
Gidip oturdum.
"Paylaşırım" dedim yalnızlığını.
"İçini açar belki bana" dedim.
Gidip oturdum.
Havadan sudan söz ettik önce.
Biraz aşktan meşkten.
Balcandan, banaduradan.
Tutuklanan öğrencilerden, belediye başkanlarından, gazetecilerden,
Kaypak politikacılardan.
Lavgar yöneticilerden.
Biraz ölümden ama çokça hayattan.
Konuşup durduk.
Ama sonra şunu farkettim.
Konuşup duran bendim aslında.
O sessizce beni dinlemişti.
Anladım ki yalnız olan sandalye değildi.
Yalnız olan bendim.
Aydın Sihay
---------------------------------------------
Adana / Kayalıbağ Mah.
