Yaşamın erdemi…

Ayrıca bir ‘gücün’ olanca hıncıyla ‘yaşanılırlığı’ ‘yaşanılmaz’ yapabilmek için büyük uğraş verdiklerine de inanırım!

İnsanların gülebilmesinin, sevinebilmesinin, sevebilmesinin ‘hep’ neden önlerinde engelleri var ki; neden olmalı ki?

Gülebilmek engellenir…

Sevinebilmek gölgelenir…

Sevebilmek yok sayılır!

Kimi göstereyim size?

***

Yanı başınızda yaşadıklarını bastırmaya çalışan, yansıtmayan; bir kendi bu kördüğümün içindeymiş gibi karalara bürünen o denli ‘yalnızlık’ sendromuna kapılmış sayısal çokluk var ki…

Aslında hepimiz çoklarını tanıdığımızı söylemek istesek de, ‘o sendromum’ tutsağı olduğumuzu öylesine örtmeye çalışırız ki…

Bir garip canlılarız!

Mutlu azınlığın, mutsuz çokluğu artırmasına o denli izleyici kalırız ki…

Değmediği sürece yaşasın yılan, demeyi;

Suç saymayız!

Kendimize hayınlık saymayız!

Kendimizi yadsımak saymayız!

Dedim ya, yanı başımızda duran ‘mutsuz’ çokluğun…

Yaşamı boyunca kurduğu barınağı yıkılırken bakınmayı yeğleriz…

***

Yıllarımız paranoya içerisinde geçip gidiyor!

Terörün, can sıkıcı olayların, geçim sıkıntısının, gece karabasanlarının olmadığı ‘zaman dilimini’ anımsamıyorum.

Çocuk yıllarımızın, gençlik yıllarımızın üzerine abanan ‘korkular’ son bulması bir yana, her geçen yıl daha da azgınlaşıyor!

Gelen her iktidar, geliş öncesinde ‘dile’ getirdikleri ‘vaatleri’ yadsırcasına; yaşamı kolaylaştırmaktan tutun da, iş alanlarına, eğitime, hukuka, sağlığa, sosyal haklara ‘milli irade’ diye tanımladıkları gücün gereksindiğince değil, kendi ‘rahatlıklarınca’ yaptırımlara yöneliyor!

Biraz daha baskı…

Biraz daha özgürlükleri kısıtlayıcı,

Biraz daha ‘biat’,

Biraz daha yurttaşa ekonomik yük,

Biraz daha yaşamı zorlaştırmak ‘uğruna’ uğraş veriliyor!

***

Bireyin ‘ağrısı’ toplumun yarasıdır.

Küçümsenmeden sarılan ‘yara’ toplumun dinamiğidir.

Bu uğurda verilecek olan uğraş, yaşamı ‘yaşanılır’ kılacaktır.

Toplumsal yaşamın erdemi, ‘düzensizliklere’ boyun eğmemektir.

Gülebilen, sevebilen, paylaşabilen özelliği taşımayan bir yaşam; yaşanılır olmaktan çıkar!

Yurttaşı acıya, karmaşaya, kördüğüme sürükler!

 
Orjinal Köşe Yazısına Git